* Επιστημονική μελέτη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σημαίνει συναγερμό
Τέλος τα ψάρια στο ΑιγαίοΣτις αγορές πωλούνται κυρίως ιχθύδια τα οποία δεν έχουν φτάσει στο στάδιο της αναπαραγωγής
ΜΑΧΗ ΤΡΑΤΣΑ
Με αφορμή την προχθεσινή Παγκόσμια Ημέρα των Ωκεανών, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η υπεραλίευση απειλεί το θαλάσσιο περιβάλλον. Οι αρμόδιοι όμως του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κωφεύουν. Τα κλιμάκια ελέγχου αλιευτικών προϊόντων, που προέβλεπε ο νόμος 2538/1997, δεν έχουν ακόμη συσταθεί με συνέπεια να μην υπάρχει τρόπος ελέγχου των ψαριών που διακινούνται στην ελληνική αγορά. Ετσι, όπως καταγγέλλει η Greenpeace, οι αρμόδιες αρχές δεν γνωρίζουν αν ανάμεσα στους χιλιάδες τόνους αλιευμάτων που διακινούνται στις μεγάλες ιχθυόσκαλες και στις τοπικές αγορές, διατίθενται ψάρια παρανόμως αλιευμένα αλλά και γόνος ψαριών. Τη μοναδική λύση για την προστασία της θαλάσσιας ζωής και των ανθρώπων που εξαρτώνται από αυτήν, σύμφωνα με τους ειδικούς, αποτελεί η δημιουργία θαλασσίων καταφυγίων.
Σε πολλές περιοχές του Αιγαίου (Σαρωνικός και Θερμαϊκός Κόλπος, Θρακικό Πέλαγος και Νότιο Αιγαίο), τα τελευταία δεκατρία χρόνια, τα ψάρια που πιάνονται στα δίχτυα των αλιέων είναι μικρότερα σε μέγεθος, σε σύγκριση με τις ψαριές παλαιότερων δεκαετιών. Επίσης, ολοένα και περισσότερο σπανίζουν από τις ελληνικές θάλασσες τα είδη που βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, όπως ο μπακαλιάρος, τα ροφοειδή και τα μεγάλα πελαγικά ψάρια - ξιφίας, τόνος, παλαμίδα, χριστόψαρο. Τα ψάρια δηλαδή με τη μεγαλύτερη εμπορική αξία. Τα αποτελέσματα αυτά προέκυψαν από μελέτη του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ η οποία βασίστηκε στις συλλήψεις ψαριών, κεφαλόποδων και καρκινοειδών (από το 1950 ως το 2001), με βάση στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας αλλά και του FAO (Food and Agriculture Organization).
Σύμφωνα με τον επιστημονικό υπεύθυνο της μελέτης, αναπληρωτή καθηγητή Ιχθυολογίας στο Τμήμα Βιολογίας κ. Κ. Στεργίου, τα αποθέματα των μεγάλων σε μέγεθος ψαριών, εκείνων που λέγονται και κορυφαίοι θηρευτές (βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας), έχουν μειωθεί με ταυτόχρονη αύξηση των μικρών σε μέγεθος, χαμηλού τροφικού επιπέδου ειδών. «Η διεργασία αυτή είναι γνωστή ως "fishing down" και έχει παρατηρηθεί σε πολλά οικοσυστήματα που υπεραλιεύονται. Η υπεραλίευση των αποθεμάτων των ελληνικών θαλασσών παρά την ύπαρξη διαφόρων διαχειριστικών μέτρων δηλώνει ότι τα ισχύοντα μέτρα είναι αναποτελεσματικά και πρέπει να συμπληρωθούν με μέτρα που θα προστατεύουν όλο το οικοσύστημα. Ενα τέτοιο μέτρο θα αποτελούσε η ίδρυση θαλάσσιων πάρκων».
Η αλιεία στο Νοτιοανατολικό και στο Κεντροδυτικό Αιγαίο, καθώς και στο Ιόνιο αρχίζει να βασίζεται όλο και περισσότερο σε μικρότερα, βραχύβια ψάρια, τα οποία κατατάσσονται στα χαμηλότερα επίπεδα της τροφικής αλυσίδας. Στις συγκεκριμένες περιοχές οι πληθυσμοί των βενθοπελαγικών (μπακαλιάρος, μπαρμπούνι, γόπα κ.ά.) μειώνονται ενώ των μεγάλων πελαγικών ειδών (όπως ο ξιφίας) είτε μειώνονται είτε παραμένουν σταθεροί.
ολόκληρο το ρεπορτάζ εδώ
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15100&m=A44&aa=1
