Οι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των ζώων ισχυρίζονται ότι ελάχιστες έγκυρες πληροφορίες προκύπτουν από τη χρήση ζώων στην έρευνα. Σπεύδουν, δε, να αναφέρουν το φιάσκο της θαλιδομίδης.
Κατά την δεκαετία του 1950, η θαλιδομίδη είχε δοκιμαστεί σε ζώα και δεν είχε δείξει αποτελέσματα τερατογένεσης. Όταν, όμως, χορηγήθηκε σε ανθρώπους, γεννήθηκαν μωρά, με σοβαρές γενετικές ανωμαλίες.
Κατά τον ίδιο τρόπο, οι χιμπατζήδες στους οποίους χορηγήθηκε ο ιός ανοσοποιητικής ανεπάρκειας του ανθρώπου (HIV), προκειμένουν να μελετηθεί η νόσος, δεν παρουσιάσαν καθόλου συμπτώματα.
Επιπλέον, η πενικλίνη είναι τοξική στα ινδικά χοιρίδια
η ασπιρίνη προκαλεί γενετικές ανωμαλίες σε ποντίκια και αορυραίους και είναι ισχυρό δηλητήριο για τις γάτες
Και όσο για τις μαιμούδες, μπορεί πράγματι να μας μοιάζουν πολύ, αλλά δεν είναι πιστά μας αντίγραφα ούτε κατά διάνοια. ΤΟ μέγεθος του εγκέφαλου ενός μακάκου είναι το 1/10 σε σχέση με αυτό του ανθρώπου και αναπτύσσεται με πολύ γρηγορότερο ρυθμό. ΤΟ μέγεθος του εγκέφαλου ενός νεογέννητου μακάκου είναι τα 2/3 του εγκεφάλου ενός ενήλικα μακάκου, ενώ το μέγεθος του εγκέφαλου ενός ανθρώπινου βρέφους είναι το 1/4 του ενήλικα.
Συνεπώς, μέχρι στιγμής, σε ποιο βαθμό μπορείτε να γενικεύσετε, εάν μπορείτε καθόλου δηλαδή, από το ένα είδος στο άλλο ;
Αυτό βέβαια, εξαρτάται, και από το ποιος ερωτάται. Κανείς δεν θα αρνηθεί ότι η μαιμού αποτελεί πρότυπο. Το πρότυπο, όμως, δεν είναι παρά μία προσέγγιση του πεδίου που επιχειρεί να περιγράψει. Ωστόσο, η "προσέγγιση", λέξη ύπουλη & νεφελώδης, φουσκώνει και ζαρώνει ανάλογα με αυτόν που την ερμηνεύει
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
"Μήπως σιγά σιγά γίνεσαι ακτιβίστρια υπέρ των ζώων", ρώτησε
"Να σου πω. ΔΙάβασα τι έκανε ο άνθρωπος αυτό σε εκείνα τα ζώα και τι κάνουν στις μαιμούδες σήμερα οι επιστήμονες, τις μολύνουν με τον ιό HIV, τους δημιουργούν όγκο στον εγκέφαλο και μάλιστα σε ζώα, τα οποία είναι τόσο προφανές ότι είνια ξαδέλφια μας. Μπορώ να πω ότι είμαι αντίθετη με όλα αυτά. Είναι λάθος. Ο Χάρλοου έκανε λάθος. Όλη η έρευνα που έκανε στις μαιμουδες ήτνα λάθος"
"Ωστε μου λες, ότι εάν έπρεπε να επιλέξεις ανάμεσα σε μία θεραπεία για την Κλάρα, σε περίπτωση που αρρώσταινε, και τη ζωή μίας μαιμούς, θα επέλεγες τη μαιμου αντί για το παίδι σου ;"
'Ηξερα ότι η κουβέντα θα έφτανε σε αυτό το σημείο. Το ίδιο είχε πει και ο Χάρλοου,αυτό λέει και ο ΖΟλά-Μόργκαν: η ανθρώπινη ζωή είναι εγγενώς μεγαλύτερης αξίας, οι μελέτες με τις μαιμούδες παρέχουν πληροφορίες που βοηθιούν την ανθρώπινη ζωή.
"Την Κλάρα θα επέλεγα βέβαια", λέω αργά. "Αλλά επειδή είμαι κατά 99% μαιμού και κάθε μαιμου θα διάλεγε το παιδί της". Αυτό, όμως, που δεν μπορώ να του εξηγήσω είναι ότι, αν και το 99% αυτού που είμαι ένστικτο, ζωω΄δης ενόρμηση ή η χαρακτηριστική αγάπη των θηλαστικών, υπάρχει και εκείνο το 1% του εαυτού μου που δεν απαντάται στην άγρια φύση. Αυτό το κομμάτι του εαυτού μου ανταιλαμβάνεται ότι, όταν πληγώνεται ένας, είναι σαν να πληγώνονται όλοι. Ίσως η λογική μου να βρίσκεται σε αυτό το 1% και να μου υπαγορευει πως σπάνια δικαιολογειται η πρόσκληση πόνου σε όντα που αισθάνονται, ιδιαίτερα μάλιστα αν υπάρχουν άλλοι τρόποι συλλογής πληροφοριών
Πηγή: Το κουτί της Ψυχής,
http://www.politeianet.gr/books/9789604362301-oxu-to-kouti-tis-psuchis-167678?gclid=CjwKEAiAkpCkBRCtstKQo5ia5nESJACsCikRk22AtHrGCiby-sNitqwq0mpWKGkWy5taM3YjbH2TUxoCNh3w_wcB
