Το θέμα είναι πως τέτοιο χώροι όπως τα συνεργατικά καφενεία θα έπρεπε από την μία να προωθούν την συνεργατική διαχείριση και από την άλλη την πιο ηθική κατανάλωση. Αλλά δυστηχώς οι περισσότεροι θεωρούν τον βισκανισμό πολιτική ορθότητα (περίεργο πως δεν θεωρούν το αλληλέγγυο εμπόριο το ίδιο) και καταπιεστικό προς την ανθρώπινη κουλτούρα διασκέδασης (τα κοψίδια είναι νόστιμα).
Το ίδιο θεματάκι έχω με το Μικρόπολις εδώ σε εμάς
και όλο σκέφτομαι να βγω από το newsletter τους.
Ειδικά το ενημερωτικό για τις τελευταίες παραγγελίες
μου προκάλεσε απίστευτη αποστροφή

Είμαι όμως συναισθηματικά πολύ δεμένη με το χαριστικό
και είναι αυτό το οποίο με οδηγεί ακόμη εκεί μέσα...