Από ένα πολύ παλιό ποστ στο μπλογκ Searching for Meaning:
Πώς είναι να έχεις φτερά και να μην μπορείς να πετάξεις γιατί οι άνθρωποι σε πιάνουν και σε κλείνουν σε κλουβιά; Πώς είναι όταν αυτά τα φτερά ενώ πρώτα σε έκαναν να νιώθεις αέρινος, ανάλαφρος και ζωντανός, τώρα να σε κάνουν να νιώθεις βαρύς και μίζερος;
Πώς είναι να είσαι σύμβολο της ελευθερίας και ο ίδιος να είσαι καταδικασμένος να περάσεις τη ζωή σου σε συνθήκες αιχμαλωσίας;
Πώς είναι να γεννιέσαι για να επιβιώσεις, να κυνηγάς την τροφή σου, να ζευγαρώσεις, να χτίσεις τη φωλιά σου, να τραγουδάς τη ζωή και την ελευθερία, αλλά αντί για όλα αυτά να προορίζεσαι να είσαι ένα απλό διακοσμικό αντικείμενο που στολίζει μια αυλή ή ένα μπαλκόνι;
Πώς είναι να είχες πριν ολόκληρο τον ουρανό δικό σου, ενώ τώρα να έχεις μόνο μερικά κυβικά εκατοστά αέρα ίσα για να απλώσεις τις φτερούγες σου;
