Στην"ηθική"δε θα το πάω,ίσως συναίσθηση του πόνου που δίνεις και μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τον ψυχισμό σου,αν και πάλι,αν φοβηθείς πολύ για την επιβίωση σου,δίχως να χεις αντιμετωπίσει το φόβο του θανάτου,μπαίνεις στη διαδικασία και ας μην είναι ιδανική.
Όπως δε βρίσκω ιδανικό να μοιράζω πόνο,"αρρώστια"και θάνατο σε μη ανθρώπινα ζώα έτσι δεν το βρίσκω και για τα ανθρώπινα.
Το να συμβάλλω στο να νιώθεις άσχημα επειδή τρώς άλλο πλάσμα,ζώντας σε μία κατάσταση που εξ αρχής σου έμοιαζε μονόδρομος και δεν είχες ορατές εναλλακτικές,ούτε χρόνο να ψάξεις και μη έχοντας τρόπο να δείξω κάτι που θα είναι και για σένα ιδανικό και προσαρμοσμένο στις ανάγκες μιας μοναδικής διαδρομής ζωής και συγκυρίας,τις οποίες δε συνειδητοποιώ,δεν είναι κάτι που μου αρέσει.
Το να σου δείξω"κάτι"και να μη θέλεις να το ακολουθήσεις παρόλο που μοιάζει"ιδανικό",δε μου φαίνεται καθόλου παράλογο,ούτε κακό,ίσως δυσάρεστο αν απειλούμαι αρκετά απο την πρακτική αυτή,που σε αυτή την περίπτωση δε συμβαίνει,πιθανότατα λόγο δικής μου μειωμένης συναίσθησης αυτη τη στιγμή,πράγμα που μπορεί να καταστήσει εφικτή την επικοινωνία όμως και πράξη το ιδανικό κάποια στιγμή.
Αν φερθώ δυσάρεστα δυνητικά χαλάει η υγεία σου,χαλάνε οι σχέσεις μας,χαλάει και η δική μου και το ιδανικό δε γίνεται πράξη.
Στην αντίθετη περίπτωση,θα πάρω σβάρνα όσες ζούγκλες έχουν απομείνει και θα βρίζω και θα πετάω πέτρες στα λιοντάρια.Δε με ενδιαφέρει αν θεωρούνται σαρκοφάγα και δεσμεύονται απο τη μεταφυσική της υποκειμενικής ανθρώπινης παρατήρησης της βιολογικής "μοίρας"των οργανισμών.
Και τα ζωάκια μπορούν να παρουσιάσουν διαφορετικές συμπεριφορές,άρα η εξέλιξή τους έως τώρα δε σημαίνει πως ήταν πάντοτε έτσι και η εξέλιξή τους μετέπειτα δε σημαίνει πως θα δεσμεύεται απο το τώρα.
Οι ιδανικοί συσχετισμοί δε σημαίνει οτι είναι εφικτοί παντού και πάντα,υπάρχει η επιθυμία προς τα εκεί και το ψάξιμο,εδώ και τρία χρόνια τσακώνομαι προσωπικά,οπότε απέχει πολύ η απώλεια συμβολής σε φθορά του συνανθρώπου μου και αντιμετώπισης των προσωπικών μου φόβων για να φθάσω στο ιδανικό καθολικά.
Η χορτοφαγία είναι ένα βήμα αυτονομίας αν υποθέσουμε πως γνωρίζεις και σου είναι εφικτή και ευχάριστη η επιβίωση δίχως κρέας.
Ο κρεοπώλης κάνει κάτι που προς το παρών δεν το κάνεις.
Αν έχεις"το στομάχι",το κάνεις αλλά και πάλι μειώνεται η ορατότητα της ελευθερίας σου συνδεόμενη με την σωματική σου επιβίωση.
Τα φυτά μπορείς να τα καλλιεργήσεις"εύκολα".
Άρα να εξαρτάσαι λιγότερο απο το παρών ανθρώπινο σύστημα
Γίνονται έντονες προσπάθειες,απο τον άνθρωπο για τον άνθρωπο
,να μην είναι νομικά εφικτή η προσωπική καλλιέργεια της τροφής του,πράγμα που κάνει εφικτό τον έλεγχο των κινήσεων του έως χ σημείο ανα περίπτωση,αν αναλογιστείς τα συμπτώματα που παρουσιάζονται απο έλλειψη στοιχείων,ακόμη και αν δεν είναι αυτός ο σκοπός.Πράγμα που δε με πείθει διότι οι πράξεις για έλεγχο που βλέπω είναι τερατώδης ακόμη και αν βγάλεις έξω τον έλεγχο της τροφής και είχα τσεκάρει κάπου(το λέω τελείως στο φλού)θέμα για τεχνητές αναλογίες συστατικών εντός των καρπών.Η νοητικά βήματα ήταν ή έρευνες.Αν το βρώ στα μπούκμαρκ θα το δώσω.
Δε θεωρώ ούτε την καλιέργεια φυτών ιδανική πρακτική πάραυτα.
Τα φυτά τα θεωρώ ζωντανούς οργανισμούς και τη θεώρηση πως αισθάνονται πόνο δεν μπορώ να την απορρίψω.
Αλλά δεν έχω ορατή εναλλακτική που να μοιάζει εφικτή για μένα εδώ και τώρα.
Χρειάζομαι περισσότερη γνώση ή "γνώση",ώστε να περάσω στην καρποφαγία.
Το να νιώθω άσχημα και"τύψεις"(απύθμενη κοινωνική *&^%$^),μπορεί να οδηγήσει σε"αρρώστια",βιαστικές κινήσεις και να μην γίνει τίποτε.
Προς το παρών,παραλίγο να φάω αυγό απο τα συμπτώματα που παρουσίασα,κάνοντας μια εντελώς πρόχειρη προσπάθεια για ωμοφαγία(παρατεταμένη νηστεία ήταν αυτο το πράμα)και συνδέοντας τα με αυτή,πράγμα που μπορεί να είναι και άστοχο,αλλά αναδικνύει την καταλυτική δράση του φόβου σε συνδιασμό με την άγνοια,προς κινήσεις που έχουν προσδιοριστεί ως μη ιδανικές.
Η γεωργία και η εντατική ειδικότερα,θεωρώ πως έκανε μεγάλη ζημιά στις σχέσεις μας,τις γνώσεις μας και την πνευματική μας ανάπτυξη και συνεχίζει.
Η φυσική καλλιέργεια και σταδιακά η επαναφορά της αδάμαστης φύσης,μου φαντάζει ιδανικό προς το παρών,αν και δεν το πράττω ακόμη.
Η επίθεση του ανθρώπου προς το περιβάλλον κρύβει κάποιο αρχικό βίωμα απειλής απο κάπου απο την άλλη,αλλά θεωρητικά,τώρα έχουμε μέσα να προστατευτούμε και να μη θεοποιήσουμε και προσωποποιήσουμε φυσικά φαινόμενα.Οπότε ίσως να μπορέσουμε να παρατηρήσουμε πιο ήρεμα πλέον,χωρίς τις άμυνες ή το βιασμό που υπάρχει.Αν δεν κάνουμε τόσο τοξικό το περιβάλλον για εμάς με αποτέλεσμα να αφανιστούμε.
Επίσης δεν κάνω ούτε εγώ τις συνδέσεις με ευκολία αυτη τη στιγμή,αλλά αφήνω το κείμενο ώς έχει.
Και βάζω και ένα ιμότικον για να μη με βρίσετε.
