Στο τελευταίο Πάσχα που είχα κάνει με πτώμα πάνω στη σούβλα (2006 ίσως;) κόντευα να ξεράσω περισσότερο από τα σχόλια :
"Ήταν κοριτσάκι ή αγοράκι;"
"Δεν έχει πολύ λίπος αυτό, έκανε δίαιτα!"
"Πάρε πέτσα τώρα που γυρίζει!" (και δώστου να τσιμπολογάνε πάνω από το πεθαμένο μωρό με τα μάτια να κοιτάνε άψυχα)

Δεν υπάρχει περίπτωση να υποβάλλω τον μικρό μου σε αυτό το μαρτύριο. Έχω θέσει όρους, πάσχα με την οικογένεια μόνο αν δεν υπάρχουν σούβλες.