Τα νιάτα της φίλης μας που καταστράφηκαν είναι η αιτία που μας κάνει να βγούμε σαν «σκυλιά» στους δρόμους. Δηλητήρια, φυτοφάρμακα, καρφίτσες, γυαλιά, ληγμένα φάρμακα, αεροβόλα όπλα, μαχαίρι και οτιδήποτε άλλο βρούμε είναι η φαρέτρα μας.
Το πόσο δυσάρεστα θα νιώσει το άτομο απο την αλλαγή στην εμφάνισή του δεν εξαρτάται μονάχα απο αυτό.
Αρχικά,δεν ξέρω αν θα"άντεχα"σε περίπτωση που βρισκόμουν στη θέση της,μιλάω θεωρητικά.
Η εικόνα που έχουμε για Χ διάστημα για τον εαυτό μας επηρεάζεται και απο το περιβάλλον μας.
Το περιβάλλον μας το επηρεάζουμε με"τη σειρά"μας μέσω των δράσεών μας,οι οποίες επηρεάζονται απο την εικόνα/θεώρηση που έχουμε για τον εαυτό μας.
Εδώ,η κοινότητα φαίνεται να ορίζει ως καταστροφή την αλλαγή στην εμφάνιση του ατόμου.
Η κοινότητα δείχνει να εξαρτάται"πολύ"απο την εικόνα.
Αν οι συνάνθρωποί σου,σου δίνουν"αγάπη"και σε αφήνουν να τους δώσεις"αγάπη",αυτό που θα αντικρίσεις σε ένα καθρέφτη απο γυαλί μπορεί να δημιουργήσει διαφορετικό αποτέλεσμα αν ο κοινωνικός καθρέφτης διακρίνει την ομορφιά σου και το κοινωνικό σώμα σε βοηθήσει να αγαπήσεις ξανά τον εαυτό σου και αυτό.
Αν δεν το κάνει η κοινότητα,γυρνάει εις βάρος της.
Εδώ δε φαίνεται κάτι τέτοιο,η πρώτη αντίδραση ήταν"θα εξαφανίσουμε οτιδήποτε απειλήσει το θέλω μας για κρυσταλλωμένη αντίληψη της ζωής".Αυτη η νωοτροπία πηγάζει απο φόβο και ψευδαίσθηση ασφάλειας(έτσι όπως το σκέφτομαι)και δεν την παρατηρώ μονάχα σε άτομα που δηλώνουν στο λόγια πως δε θέλουν ελευθερία.
Την επίθεση δεν την ταυτίζω με φασισμό(ανωτερότητα-κατωτερότητα,αξιολόγηση ζωής),αποτελεί εξουσιαστική προσπάθεια.Θέλει αρκετό χώρο/χρόνο να μπώ στη διαδικασία επεξήγησης του πως το σκέφτομαι αυτή τη στιγμή,δε θα το κάνω εκτενώς.Βλέπω πως η κοινή αφετηρία είναι ο φόβος,ο φασισμός είναι ένα βολικό ψέμα για τη μη αντιμετώπιση φόβων άρα τη"δικαιολογημένη"επίθεση προς οτιδήποτε μπλέκουμε μέσα στην απειλή που εντοπίζουμε ασυνείδητα.Για να μην αντιμετωπίζονται οι φόβοι,πάλι κάποια αιτία υπάρχει και είναι ζήτημα τόσο συνολικό όσο ατομικό.
Το περιβάλλον της ήδη την έβλαψε πιθανότατα,το υποβλητικό"καταστράφηκε",της εμφανίζει την κατάσταση συνείδησης των ατόμων που την περιβάλλουν.
Θα είναι ευχάριστο αν δεν περιτριγυρίζεται μονάχα απο τέτοιες συμπεριφορές και η παρατήρητικότητα της διευρύνει τη συνείδηση της μέσα απο αυτή τη διαδικασία.Δε νομίζω πως συνειδητοποιώ ακόμη το μέγεθος του στρές που θα αντιμετωπίσει.
Το μόνο που μπορώ να εντοπίσω ώς βοηθητικό για τη ζωή σε αυτή την κατάσταση θα ήταν κάποιας μορφής διαδικασία(ομαδική προσπάθεια προσέγγισης αυτογνωσίας,συνελεύσεις,ομάδες γνωριμίας του ψυχισμού των ατόμων,κάτι,δε βρίσκω ακριβή τίτλο)ώστε η κοινότητα ή έστω τα κοντινά της άτομα να μπορέσουν να επαναπροσδιορίσουν την εικόνα,τις αντιδράσεις τους σε αυτή και να σπάσουν την εξάρτησή τους απο το"βλέπω".
Υ.γ. Ένα ζήτημα που θα βοηθήσει πολύ είναι η επέκταση του ανθρώπου στη φύση.
Η συμπεριφορά του μη ανθρώπινου ζώου,ακόμη και αν θεωρηθεί"δεδομένη"και επιθετική,έχει αιτία.
Επεκταθήκαμε χωρίς να γνωριστούμε,χωρίς να υπάρχει αμφίπλευρη θέληση.Πολυ γενικά αυτά,αν εξειδικεύσουμε μπορεί να μάθουμε τι συνέβει στην προκειμένη.Το να δίνεις στην επίθεση που θα δεχτείς διαστάσεις παραλογισμού/"αρρώστιας",φθείρει και εσένα και δυσκολεύει τη συνείδηση,για να συμβαίνει πάντως και αυτό έχει αιτία.
