Διάβασα μόλις
ένα μεταφρασμένο άρθρο του "The Scientist" από την Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής, σχετικά με την προσπάθεια επιστημόνων σε Η.Β. και Καναδά να μετρήσουν τον πόνο σε κουνέλια που βασανίζουν για πειράματα. Εντάξει, ενδεικτικό της όλης υπόθεσης είναι αυτό που δηλώνει και ο τύπος από το Newcastle, που αντί να σκεφτεί πως ο πιο σωστός τρόπος για να μετριαστεί ο πόνος των ζώων αυτών είναι να μη γίνονται πειράματα πάνω τους, προσπαθεί μαζί με τους άλλους να εντοπίσει που πονάνε λιγότερο ή περισσότερο για να προσαρμόσει τα πειράματα - σύμφωνα πάντα και με την φιλέσπλαχνη ευρωπαϊκή νομοθεσία. Το παραθέτω ολόκληρο παρακάτω:
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Newcastle στο Ηνωμένο Βασίλειο και του Πανεπιστημίου Guelph στον Καναδά δημοσίευσαν την περασμένη εβδομάδα την Κλίμακα Μορφασμού Κουνελιών, σε μια προσπάθεια να ποσοτικοποιήσουν τον πόνο που νιώθουν τα κουνέλια εργαστηρίου κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης διαδικασίας τατουάζ αυτιού που εφαρμόζεται σε ανθρώπους. Μια προηγούμενη μελέτη κλίμακας μορφασμού σε ποντίκια έδειξε να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος μέτρησης του πόνου και της δυσφορίας των ζώων, που γρήγορα υιοθετήθηκε από τους ερευνητές ώστε να έχουν πρόσβαση στον μετεγχειρητικό πόνο των τρωκτικών εργαστηρίου.
Πριν και μετά τόσο από εικονικό όσο και από πραγματικό τατουάζ αυτιού, οι ερευνητές μέτρησαν τις αλλαγές της συμπεριφοράς στα κουνέλια, συμπεριλαμβάνοντας τις κινήσεις της τρίχας, το κλείσιμο των ματιών και τη διόγκωση μύτης και μάγουλων. Χρησιμοποίησαν μια κλίμακα από το 0 ως το 2, με το 0 να αντιπροσωπεύει την ευδιάκριτη αλλαγή και το 2 την προφανή δυσφορία, ενώ μια συνδυασμένη βαθμολογία με μέγιστο το 8 αντιπροσωπεύει τον ολικό πόνο. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι όταν σε ένα κουνέλι γινόταν ένα τατουάζ χωρίς αναισθησία, η Κλίμακα Μορφασμού Κουνελιού έφτανε κατά μέσο όρο στο 4, ενώ με την προσθήκη τοπικής αναισθησίας, τα κουνέλια έπιαναν κατά μέσο όρο μια βαθμολογία μικρότερης του 2.
"Ο μόνος τρόπος για να ανακουφίσεις τον πόνο είναι να είσαι σε θέση να τον εντοπίσεις και να καταλάβεις πόσο πολύ πονά ένα ζώο," είπε στο Nature ο Matthew Leach του Πανεπιστημίου του Newcastle στη Βρετανία, ο οποίος βοήθησε στην ανάπτυξη αυτής της κλίμακας. "Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τις κλίμακες Μορφασμού για όλα τα είδη των ζώων εργαστηρίου", πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι η ομάδα του αναπτύσσει αυτήν την στιγμή μια κλίμακα Μορφασμού για πιθήκους ρέζους μακάκα.
Η παραπάνω έρευνα που δημοσιεύτηκε έρχεται να προστεθεί στην προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προστασία των ζώων στην χρησιμοποίηση τους για πειραματικούς και επιστημονικούς σκοπούς μέσω της Οδηγίας 2010/63 που και η χώρα μας σε λίγους μήνες πρέπει να εισαγάγει στο νομοθετικό της πλαίσιο, ανανεώνοντας το ΠΔ 160/1991 που ενσωμάτωνε την προγενέστερη Οδηγία της Ένωσης. Αυτό που άλλαξε αυτή η νέα Οδηγία είναι, όπως συμπεραίνουμε και από την ανωτέρω έρευνα σε κουνέλια, ότι πλέον εισάγεται το μέτρο της μέτρησης του πόνου των ζώων ώστε βάσει του ανάλογου επιπέδου να εγκρίνεται αναλόγως και η εκάστοτε διαδικασία-πείραμα (άρθρο 15 Οδ. 2010/63). Ταυτοχρόνως στο άρθρο 47 της Οδηγίας η ΕΕ προσπαθεί να εισαγάγει όσο μπορεί και τον περιορισμό της εκμετάλλευσης των ζώων μέσω της ανεύρεσης νέων εναλλακτικών μεθόδων που θα οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα.
