Όχι, το σχόλιο περί "αντικοινωνικότητας" είναι ευστοχότατο και χτυπάει ακριβώς εκεί που ξέρει οτι θα πονέσουμε πρώτα!
Όταν μπήκαμε στο μονοπάτι της χορτοφαγίας ήταν το πρώτο "καρφί" που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε από το φιλικό μας περιβάλλον, αφού οι έξοδοι για φαγητό δεν είχαν πια την ίδια "γνώριμη" εικόνα και μυρωδιά, κι εκεί ακριβώς ακούσαμε τα πρώτα άγαρμπα σχόλια.
Και παρόλο που το πρόβλημα της αμηχανίας δεν ήταν δικό μας αλλά δικό τους, εμείς φέραμε το άλικο γράμμα των "μεταρρυθμιστών". Εμείς ευθυνόμασταν για τις αλλαγές αυτές, εμείς δεν συμβαδίζαμε, ως εκ τούτου εμείς σταμπαριστήκαμε ως "αντικοινωνικοί".
Αν δεν ακολουθείς το "ρεύμα", το "ρεύμα" δεν θα σε δει ποτέ ως εναλλακτικό, παρά μόνο ως κάτι απειλητικό, στην προκειμένη περίπτωση είσαι ο "
αντικοινωνικός". (Βλέπεις, αν οι άνθρωποι του "ρεύματος" μπορούσαν να σε δουν ως εναλλακτικό, θα ήταν και οι ίδιοι εναλλακτικοί και θα εγκαταλείπαν και οι ίδιοι το "ρεύμα"!)
Ξέρω οτι δεν είναι κολακευτικό να παρουσιαζόμαστε ως αντικοινωνικοί, αν είμαστε όμως ειλικρινείς θα το παραδεχτούμε. Με τον τρόπο ζωής μας στεκόμαστε ΑΠΕΝΑΝΤΙ σε μια κοινωνία με της οποίας τον τρόπο ζωής ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ.
Είμαστε αντικοινωνικοί... για ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ κοινωνία.
