VegDalia, ναι μου ζήτησαν να φύγω γι'αυτό το λόγο. Φυσικά τους είπα οτι δε μπορούν να με αναγκάσουν να φύγω κι οτι ο νόμος είναι με το μέρος μου, να προσθέσω οτι ήμουν κι έγκυος 6 μηνών και με 3 χρονώνω παιδί. Μετά άρχισαν να λένε οτι θέλουν το σπίτι για ιδιοκατοίκηση κλπ (ψεματα). Μπορούσα βέβαια να μείνω άλλους έξι μήνες, αλλά δεν άντεχα να βλέπω τα μούτρα τους. Κι επειδή είχα σκοπό να γεννήσω και στο σπίτι, προτίμησα να βρα άλλο σπίτι με καλύτερη ενέργεια.
Πάντως ήταν τελείως γελοίοι. Η ιδιοκτήτρια τον λάτρευε το γάτο τον είχαμε από μωρό και άρχισαν να γκρινιάζουν όταν ήταν ενος χρόνου και. Οι αποκάτω είχαν το πρόβλημα, που υποτίθεται οτι ήταν και φίλοι μας (ο ένας ήταν συμμαθητής μου στο δημοτικό). Έπεφτανα λέει τρίχες του γάτου στα ρούχα του μωρού της που είχε απλωμένα. Και τον χτένιζα και τον ξαναχτένιζα τον καημενούλη μου. Μια μέρα με πήρε τηλ σε κατάσταση πανικού, να μου πει οτι... ο συμφορά, μπήκε ο γάτος μου σπίτι της που είχε τη πόρτα ανοιχτή. Άρχισε αυτή να ουρλιάζει και να τον κυνηγάει, κι αυτός έντρομος κρύφητκε μέσα στο σπίτι, και κάποια στιγμή άκουσον άκουσον, πήγε να βουτήξει το μωρό της!!!!
Έλεος! Της είπα να μην αφήνει την πόρτα της ανοιχτή μια που μένεις στο ισόγειο, γιατί το λιγότερο που μπορεί να τη συμβεί είναι να μπει γάτος μέσα στο σπίτι (που δεν είμαι καν σίγουρη αν ήταν ο δικός μου, γιατί στη γειτονιά ήταν ένας ολόιδιος που έβρισκα συνήθως στο μπαλκόνι μου, και στον κήπο της πολυκατοικίας).
Μετά μας τα έχωσαν άσχημα οτι δεν τους ρωτήσαμε πριν πάρουμε γατί κλπ. Δεν κατάλαβα γιατί θα'πρεπε να τη ρωτήσω. Στο σπίτι μου το πήρα το γατί. Γιατί πρέπει να ρωτήσω οποιονδήποτε
Σόρρυ για το σεντόνι, αλλά όταν το σκέφτομαι ακόμα θυμώνω
Εύχομαι να μην έχεις τέτοια.
εδιτ, α και τώρα θυμήθηκα, όταν μας είπαν τα παράπονα τους, είπαμε κι εμείς "εντάξει παιδιά να φύγουμε λοιπόν", και η απάντησή τους "θα φύγετε δηλαδή για μια γάτα?"
Δεν ήθελαν να φύγουμε ήθελαν να ξεφορτοθούμε το γάτο.
