χορτοφαγία: στάση ζωής



Αποστολέας Θέμα: Δελφινάρια  (Αναγνώστηκε 8703 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος fani7

  • Addicted
  • ******
  • Μηνύματα: 2608
  • Φύλο: Γυναίκα
Απ: Δελφιναρια
« Απάντηση #45 στις: Μάρτιος 26, 2011, 12:57:10 πμ »

Τί την ήθελε αυτή τη μ@λ@κί@, γ@μ@ τον ανθρωποκεντρισμό μας!
«Τα κητώδη έχουν χαρακτηριστεί τα πιο νοήμονα όντα μετά τον άνθρωπο, επιστήμονες μάλιστα ορίζουν τα δελφίνια ως «μη ανθρώπινα άτομα». Έχουν σύνθετες προσωπικότητες, ισχυρή αίσθηση του εγώ και μπορούν να σκεφτούν το μέλλον. Πρόκειται για ζώα με πολιτισμό που έχουν σύνθετες δομές επικοινωνίας και υψηλά επίπεδα συναισθηματισμού και νοημοσύνης. Για τους παραπάνω λόγους, οι ειδικοί ζητούν την προστασία τους.»

Σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια χρήζουν προστασίας... Είναι τα πιο νοήμονα όντα μετά τον άνθρωπο, άρα και μη ανθρώπινα άτομα...
Μ@λ@κί@ οπότε να τα «χρησιμοποιούμε»!  Ε, όλα τα υπόλοιπα τα ηλίθια άστα στα κλουβιά!  rolleye 
Η Ολγα είναι βέγκαν και πολύ αξιόλογος άνθρωπος, εδώ μιλάει συγκεκριμένα για τα δελφίνια γιαυτό χρησιμοποιεί αυτά τα επιχειρήματα. Πέρσυ την μεγ'αλη βδομάδα μαζι ήμαστα στην διαμαρτυρία στο Σύνταγμα για την σφαγή των αρνιών και είχε κάνει πολύ προετοιμασία με αφίσες κλπ.Απο όσες κουβέντες έχω κάνει μαζί της δεν έχω παρατηρήσει τίποτα το ανθρωποκεντρικό στον τρόπο σκέωης της. Αυτή και η Ρόζα άλλωστε κατά την γνώμη μου είναι τα μόνα αξιόλογα άτομα στους Ο.Π
θυμήσου να θυμάσαι.....

Αποσυνδεδεμένος Άννα

  • Addicted
  • ******
  • Μηνύματα: 1023
  • Φύλο: Γυναίκα
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #46 στις: Απρίλιος 14, 2011, 03:30:52 μμ »

Αποσυνδεδεμένος foxy vegan

  • Διαχειρίστρια
  • Addicted
  • *****
  • Μηνύματα: 8566
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Ανθρωποι-Ζωα-Περιβαλλον: Ειμαστε ΕΝΑ
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #47 στις: Αύγουστος 08, 2013, 08:21:05 μμ »
Τα δελφίνια δεν ξεχνούν ούτε σε 20 χρόνια

Η Αλι και η Μπέιλι, που κάποτε ζούσαν μαζί στη Φλόριδα, θυμούνταν η μία την άλλη και έπειτα από 20,5 χρόνια.

Γιατί έχοντας μελετήσει τις σχέσεις ανάμεσα σε 56 δελφίνια, που μετακινούνταν σε διαφορετικά ενυδρεία και ζωολογικούς κήπους, Αμερικανοί ερευνητές υποστηρίζουν τώρα ότι τα θαλάσσια αυτά θηλαστικά έχουν την πιο μακροχρόνια μνήμη μετά τους ανθρώπους.

«Τα θαλάσσια θηλαστικά θυμούνται για περισσότερο χρόνο -φθάνει και τις δύο δεκαετίες- από κάθε άλλο ζώο και πρόσωπα (για παράδειγμα, αυτά των εκπαιδευτών τους) αλλά και τους χαρακτηριστικούς ήχους (σφυρίγματα) με τους οποίους και επικοινωνούν μεταξύ τους» λέει ο βιολόγος Τζέισον Μπρουκ, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας που διεξήγαγε τη μελέτη. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο πόρισμά τους, που δημοσιοποιείται στα επιστημονικά περιοδικά «Nature» και «Science», ο χαρακτήρας των δελφινιών, που τους επιτρέπει να αναπτύσσουν πολύπλοκες κοινωνικές σχέσεις, ενισχύει τη μνήμη τους.

Χρησιμοποιώντας ηχεία κάτω από το νερό, οι ερευνητές έπαιζαν σε δελφίνια ηχογραφημένα σφυρίγματα άλλων δελφινιών με τα οποία είχαν κάποτε συνυπάρξει και, προς μεγάλη τους έκπληξη, διαπίστωσαν ότι, έστω και δι' ακοής, τα δελφίνια μπορούσαν να αναγνωρίσουν τους παλιούς τους φίλους ενώ αγνοούσαν τους ήχους δελφινιών τα οποία δεν είχαν συναντήσει ποτέ.

Το «μετάλλιο μνήμης» απονεμήθηκε στην Αλι και την Μπέιλι, που αναγνώρισαν η μία το μοναδικό σφύριγμα της άλλης έπειτα από 20,5 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι είχαν κρατήσει στον εγκέφαλό τους τη σχετική ανάμνηση όλο αυτό τον καιρό (αν και παραμένει άγνωστο με ποια μορφή διατηρείται αυτή η μνήμη). «Πρόκειται για την πιο μακροχρόνια κοινωνική ανάμνηση που έχει ποτέ καταγραφεί σε είδος του ζωικού βασιλείου», λένε οι ερευνητές.

(Πηγές: BBC, ΑΜΡΕ, http://news.sciencemag.org)
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=379123

________________

Σεξισμός=Ρατσισμός=Σπισισμός
No one is free when others are oppressed.

Αποσυνδεδεμένος antwnia

  • Sr. Member
  • ****
  • Μηνύματα: 411
Ανοιχτή επιστολή σχετικά με "εκπαιδευτικές επισκέψεις"
« Απάντηση #48 στις: Δεκέμβριος 07, 2013, 05:27:30 μμ »
Γιατί λέμε όχι στους ζωολογικούς κήπους: Ανοικτή επιστολή προς τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς

Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι,

Σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, όταν οι αρμόδιοι φορείς δεν θέλουν ή δεν μπορούν ή απλώς παραλείπουν να επισημάνουν τα κακώς κείμενα, η πρωτοβουλία ευαισθητοποιημένων πολιτών έρχεται να κάνει τη διαφορά. Με αφορμή λοιπόν την αντιπαράθεση για τους ζωολογικούς κήπους και τα δελφινάρια, η οποία τον τελευταίο καιρό έρχεται στο προσκήνιο της δημοσιότητας αρκετά συχνά, αποφασίσαμε να σάς στείλουμε μια επιστολή, που αποτελεί προϊόν συστηματικής μελέτης (με τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων) και πολυετούς ενασχόλησης με το θέμα αυτό.

Η δραστηριότητα της διατήρησης αγρίων ζώων σε αιχμαλωσία εμφανίστηκε στους αρχαίους χρόνους (menageries) και συνεχίστηκε, παίρνοντας κατά καιρούς διάφορες μορφές. Κατά τα τέλη του 18ου αιώνα, οι ιδιωτικές συλλογές αγρίων ζώων των ηγεμόνων και αποικιοκρατών αποτελούσαν απροκάλυπτα ένα μέσον επίδειξης δύναμης και πλούτου. Σήμερα, οι ζωολογικοί κήποι και τα δελφινάρια προβάλλονται σαν φορείς περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και προστασίας των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση, και υποστηρίζουν ότι βοηθούν τους σύγχρονους ανθρώπους να ξαναβρούν την επαφή τους με τη φύση, αποτελώντας έναν συνδετικό κρίκο του πολιτισμένου κόσμου με την άγρια ζωή. Κατά την άποψή τους, τα άγρια ζώα στην αιχμαλωσία γίνονται πρεσβευτές της προστασίας των ελεύθερων συντρόφων τους.

Οι σύγχρονοι ζωολογικοί κήποι έχουν εξελιχθεί σε μια ανθηρότατη παγκόσμια βιομηχανία με 700 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως σε ολόκληρο τον κόσμο, και με τζίρο ο οποίος, μόνον στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, υπολογίζεται ότι φτάνει και ξεπερνά τα 16 δισεκατομμύρια δολάρια. Καθώς όμως αυτή η βιομηχανία αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο από τους υπερασπιστές των ζώων, οι οποίοι θεωρούν την αιχμαλωσία, συνώνυμη με την κακοποίηση, οι εκπρόσωποί της, τους χαρακτηρίζουν υπερβολικούς και τους καλούν να σκεφτούν περισσότερο το όφελος που προκύπτει για τα παιδιά, αφού κατά την άποψή τους, οι ζωολογικοί κήποι παίζουν σπουδαίο εκπαιδευτικό ρόλο.

Οι μετριοπαθέστερες απόψεις διαχωρίζουν τους ζωολογικούς κήπους σε “καλούς” και “κακούς”, κρίνοντας κυρίως την εξωτερική τους εμφάνιση και τις εγκαταστάσεις τους. Όμως, η ευζωία (welfare) πολλών από τα ζώα που διατηρούνται στην αιχμαλωσία, ακόμα και στους καλύτερους από τους χώρους αυτούς, αφενός είναι πολύ σοβαρά αμφισβητήσιμη, αφετέρου δεν αποτελεί το μοναδικό επιχείρημα στο οποίο στηρίζεται η αντίθετη άποψη. Πολυετείς έρευνες έχουν αποδείξει ότι για ορισμένα άγρια είδη, όπως για παράδειγμα οι ελέφαντες και, τα δελφίνια, ακόμα και κάτω από τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, η ευζωία είναι αδύνατον να επιτευχθεί. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι η διακίνηση των αγρίων ζώων, πολύ συχνά, γίνεται κάτω από συνθήκες απόλυτης αδιαφάνειας, έτσι που ο μέσος επισκέπτης ενός ζωολογικού κήπου δε φαντάζεται καν ότι από την πόρτα εισόδου μπορεί να μπαίνουν ζώα που προέρχονται από “σκοτεινές” ή ακόμα και παράνομες συναλλαγές, ούτε ότι η διαδρομή που ξεκινάει από την πόρτα εξόδου μπορεί να καταλήγει στο τσίρκο ή ακόμα και στο σφαγείο. Το παρασκήνιο της διαχείρισης των ζώων που προκύπτουν σαν πλεόνασμα από τα προγράμματα αναπαραγωγής, είναι εντελώς άγνωστο για το κοινό. Επισήμως, τα ζώα που πλεονάζουν ανταλλάσσονται και ταξιδεύουν από τη μια χώρα στην άλλη, στα πλαίσια των προγραμμάτων αναπαραγωγής των ειδών, στα οποία οι ζωολογικοί κήποι συμμετέχουν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων όμως, από αυτά τα προγράμματα δεν προκύπτουν άτομα που προορίζονται για απελευθέρωση, αλλά για διατήρηση ενός σταθερού πληθυσμού αιχμαλώτων. Και ενώ η πλειονότητα των ζώων που συμμετέχουν στα προγράμματα αυτά ΔΕΝ ανήκουν σε είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, σε διάφορα μέρη του κόσμου, ακόμα και σήμερα, άγρια ζώα συλλαμβάνονται από το φυσικό τους περιβάλλον και αιχμαλωτίζονται, προκειμένου να μεταφερθούν σε ζωολογικούς κήπους.

Σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες, είναι πολύ σοβαρά αμφισβητήσιμο το γεγονός ότι οι ζωολογικοί κήποι, στη μορφή που τους συναντάμε σήμερα, προστατεύουν τα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση (εκτός από ελάχιστες μεμονωμένες περιπτώσεις), καθώς επίσης αμφισβητήσιμο είναι και το ότι συμβάλλουν στην ευαισθητοποίηση του κοινού. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η τοποθέτηση των ανθρώπων απέναντι στα ζώα και το περιβάλλον επηρεάζεται θετικά από τις επισκέψεις στους ζωολογικούς κήπους (1, 2, 3, 4). Εκτός αυτού, τα περισσότερα ζώα που αναπαράγονται στην αιχμαλωσία ΔΕΝ είναι απελευθερώσιμα, και οι περιπτώσεις απελευθέρωσης, μετά από παραμονή σε ζωολογικούς κήπους, είναι σπανιότατες. Και το σημαντικότερο όλων: Εάν ένα είδος μπορεί να επιζήσει μόνον μέσα στον ελεγχόμενο χώρο των ζωολογικών κήπων, αυτό το είδος λογίζεται ήδη εξαφανισμένο για το οικοσύστημα στου οποίου τη λειτουργία κάποτε συμπεριλαμβανόταν.

Η προστασία των ειδών μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνον στον φυσικό τους βιότοπο και εφόσον συνοδεύεται από παράλληλη προστασία ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ που τα φιλοξενεί. Και σε καμία περίπτωση η απλή έκθεση στο κοινό μιας “συλλογής από ζώα”, στα οποία δεν παρέχεται η δυνατότητα να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες και να εκπληρώσουν τους δικούς τους σκοπούς, δεν μπορεί να θεωρηθεί εκπαιδευτική, καθώς πρόκειται απλώς για μια έκθεση μορφής και όχι λειτουργίας. Η διατήρηση μεμονωμένων ατόμων ενός είδους στο τεχνητό περιβάλλον ενός ζωολογικού κήπου, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να δημιουργεί μια ψευδεπίγραφη αίσθηση ασφάλειας που κάνει τον κόσμο να πιστέψει ότι το κόστος των ανθρώπινων παρεμβάσεων στα οικοσυστήματα δεν είναι και τόσο μεγάλο, και ότι για όλες τις ανθρωπογενείς καταστροφές υπάρχουν αντίδοτα. Και ενώ οι ζωολογικοί κήποι ξοδεύουν εκατομμύρια για να διατηρήσουν τα ζώα φυλακισμένα, τα φυσικά τους ενδιαιτήματα εξακολουθούν να καταστρέφονται και οι άγριοι σύντροφοί τους να ξεκληρίζονται, γιατί κανείς δεν αναλαμβάνει να πληρώσει το κόστος της αληθινής προστασίας.

Πριν από μερικά χρόνια, υπήρχαν και στην Ελλάδα παιδιά που πανηγύριζαν όταν ερχόταν μια αρκούδα-χορεύτρια στη γειτονιά τους. Πριν από ελάχιστα μόλις χρόνια, γονείς και κηδεμόνες συνόδευαν τα παιδιά τους να παρακολουθήσουν παραστάσεις στο τσίρκο Μεντράνο με τη διαφήμιση και τις ευλογίες της Ελληνικής τηλεόρασης. Σήμερα πλέον, η αρκούδα-χορεύτρια αποτελεί ένα θλιβερό κεφάλαιο της ιστορίας των ζώων που χρησιμοποιούνται για θεάματα, ενώ το τσίρκο καταδικάζεται ομόφωνα από ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο και, στη χώρα μας, απαγορεύεται δια νόμου. Την ίδια στιγμή, οι εκπαιδευτικοί προγραμματίζουν κάθε τόσο να συνοδεύσουν τα παιδιά στους ζωολογικούς κήπους και στα δελφινάρια (1, 2). Όμως, ποιος είναι πρόθυμος να αναζητήσει την πραγματικότητα μέσα από τους αριθμούς; Πόσα είδη ζώων φιλοξενούνται στον ζωολογικό κήπο – προορισμό της εκάστοτε προγραμματισμένης επίσκεψης; Πώς βρέθηκαν στον συγκεκριμένο ζωολογικό κήπο (ένα προς ένα) τα είδη αυτά, και πώς ελέγχεται η προέλευση και η διακίνησή τους; Πόσα από τα ζώα που φιλοξενούνται στον ζωολογικό κήπο συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των απειλουμένων ειδών; Πόσες γεννήσεις και πόσοι θάνατοι σημειώθηκαν τα πέντε τελευταία χρόνια; Ποιες ήταν οι αιτίες θανάτου; Ποια είναι η μέση ηλικία του φιλοξενούμενου πληθυσμού; Πού πάνε τα ζώα όταν αρρωστήσουν ή όταν γεράσουν και δεν αποτελούν πλέον ευχάριστο θέαμα για το κοινό; Πόσα άτομα από τα είδη που συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των απειλουμένων ειδών γεννήθηκαν στο ζωολογικό κήπο τα τελευταία πέντε χρόνια; Πόσο τοις εκατό των ετησίων εσόδων του ζωολογικού κήπου δαπανάται για το σκοπό της προστασίας φυσικών βιοτόπων; Πόσοι εκπρόσωποι απειλουμένων ειδών που γεννήθηκαν στο ζωολογικό κήπο επανεντάχθηκαν στον φυσικό τους βιότοπο τα τελευταία πέντε χρόνια;

Οι πληγές που απειλούν σήμερα την άγρια ζωή είναι πολλές και μεγάλες, και ανάμεσα σ’ αυτές ξεχωρίζουν το παράνομο εμπόριο και η δραματική έλλειψη καταφυγίων. Υγιείς πληθυσμοί αγρίων ζώων “ξεσπιτώνονται” και εξοντώνονται από τις διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες, ενώ ζώα τραυματισμένα, άρρωστα, ορφανά και πρώην αιχμάλωτα που δεν μπορούν να επανενταχθούν, έχουν απελπιστικά μεγάλη ανάγκη περίθαλψης σε κάποιο προσωρινό ή μόνιμο καταφύγιο. Βεβαίως οι ζωολογικοί κήποι, στη μορφή που υπάρχουν σήμερα, δεν είναι δυνατόν να καταργηθούν από τη μια μέρα στην άλλη, όμως η απόλυτη διαφάνεια των συγκεκριμένων επιχειρήσεων, καθώς επίσης και η σταδιακή μετατροπή τους από συλλεκτικά εκθετήρια σε λειτουργικά καταφύγια, είναι αυτό που ζητούν ομόφωνα πολλές περιβαλλοντικές και φιλοζωικές οργανώσεις από ολόκληρο τον κόσμο. Γιατί οι πληγές έχουν ανάγκη από βαθειά αιτιολογική θεραπεία, και όχι από επιφανειακή κάλυψη με επιδεσμικό υλικό εφησυχασμού.

 
Η διαφορά ανάμεσα σε ένα αληθινό καταφύγιο και σε έναν ζωολογικό κήπο, ενυδρείο, ή δελφινάριο είναι τεράστια. Τα καταφύγια άγριας ζωής δημιουργούνται και λειτουργούν με μοναδικό σκοπό να προσφέρουν βοήθεια σε ζώα τραυματισμένα, άρρωστα ή παραμελημένα. Στους χώρους αυτούς, τον πρώτο λόγο έχει η ευζωία των ζώων και όχι η δημόσια έκθεσή τους με σκοπό τη διασκέδαση του κοινού. Τα αληθινά καταφύγια δεν επιδιώκουν να αποκτήσουν άγρια ζώα αποσπασμένα από το φυσικό τους περιβάλλον, ούτε να διαιωνίσουν την αιχμαλωσία τους με προγραμματισμένη ή τυχαία αναπαραγωγή. Τα αληθινά καταφύγια δημιουργούνται και λειτουργούν με μοναδικό σκοπό να προσφέρουν ασυλία και φροντίδα σε άτομα που έχουν βρεθεί σε δύσκολη θέση ή έχουν υποφέρει στα χέρια των ανθρώπων. Στα αληθινά καταφύγια, τα άγρια ζώα δεν αγοράζονται, δεν ανταλλάσσονται, δεν νοικιάζονται, δεν δανείζονται και δεν αποτελούν στατικά εκθέματα για το κοινό. Και η εκπαίδευση που προσφέρεται στους υποστηρικτές τους γίνεται μέσα από την συμμετοχή στη δυναμική συμπονετική, ηθική και υπεύθυνη επανορθωτική διαδικασία, που στα Αγγλικά αποδίδεται συνοπτικά με τα τρία R: Rescue, Rehabilitate, +-Release, που σημαίνει Διάσωση, Αποκατάσταση (Επανόρθωση), και – όπου αυτό είναι δυνατόν – Απελευθέρωση.

 
Τα κατοικίδια ζώα (ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται και τα ζώα συντροφιάς) προέκυψαν μετά από αιώνες ανθρωπίνων παρεμβάσεων στην άγρια ζωή, και η προστασία τους μπορεί να πραγματοποιηθεί με τρόπο εντελώς διαφορετικό από εκείνον με τον οποίο πραγματοποιείται η προστασία των αγρίων ζώων. Έτσι λοιπόν, η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην έννοια της προστασίας και στην έννοια της αιχμαλωσίας, καθώς επίσης η διαφορά της έννοιας της απελευθέρωσης από εκείνην της εγκατάλειψης, μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο μέσα από την ορθή επιστημονική γνώση, ενώ παράλληλα αποτελεί ζήτημα ανθρώπινης ευθύνης και ηθικής (βλέπε domestication, taming, captivity, wildness). Τα παιδιά (όπως και πολλοί ενήλικες που δε διαθέτουν εξειδικευμένες γνώσεις), αυτές τις έννοιες (που θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία) δεν τις κατανοούν χωρίς την κατάλληλη ενημέρωση και επεξήγηση, και ούτε πρόκειται να τις κατανοήσουν στους ζωολογικούς κήπους, ώστε να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και καλύτεροι συνάνθρωποι – το αντίθετο μάλιστα. Το λιοντάρι ή το δελφίνι δεν μπορεί να γίνει “pet” μόνο και μόνο επειδή (αυτό ή και οι γονείς του) γεννήθηκε στην αιχμαλωσία, αλλά παραμένει άγριο ζώο που υποφέρει εξ ίσου με αυτό που αιχμαλωτίστηκε από τη στέππα ή από τη θάλασσα. Η εξημέρωση είναι μια εξελικτική διαδικασία αιώνων που δεν μπορεί να γίνει μέσα σε δύο ή τρεις ή ακόμα και πέντε γενιές. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στα παιδιά ότι τα άγρια ζώα δεν μπορούν να γίνουν ούτε ζώα συντροφιάς (pets), ούτε “αδέσποτα” (strays), γίνονται όμως πρόσφυγες, αν εμείς καταστρέψουμε το “σπίτι” τους, και “θλιβερές συλλογές αιχμαλώτων“, αν τα φυλακίσουμε για να τα κρατήσουμε κοντά μας, σε αντίθεση με τα κατοικίδια, τα οποία δεν μπορούν να ζήσουν μακριά από τους ανθρώπους, αν εγκαταλειφθούν. Και οι περισσότεροι ζωολογικοί κήποι όχι μόνο δεν το κάνουν αυτό, αλλά πολύ συχνά, καλλιεργούν τη σύγχυση ανάμεσα σε αυτές τις λεπτές αλλά τόσο σημαντικές διαφορές, επιδιώκοντας να ικανοποιήσουν την ανάγκη των επισκεπτών τους για όσο το δυνατόν στενότερη επαφή με τα ζώα τα οποία φιλοξενούν (petting zoos, φωτο1 και φωτο2 από τον ζωολογικό κήπο Bandon, Oregon, ΗΠΑ — φωτο3 από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο).

 Οι ζωολογικοί κήποι και τα δελφινάρια, στη μορφή που έχει σήμερα επικρατήσει και εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, ακόμα και όταν περιστασιακά συνεισφέρουν σε μεμονωμένες περιπτώσεις περίθαλψης και αποκατάστασης, δεν παύουν να είναι επιχειρήσεις που επιζητούν το κέρδος, και τα παιδιά, με την έμφυτη αγάπη τους για τα ζώα, αποτελούν για αυτούς τον ευκολότερο στόχο, γι’ αυτό επιδιώκουν να έχουν καλές σχέσεις με τους εκπαιδευτικούς. Όμως οι εκπαιδευτικοί ασκούν ένα λειτούργημα που στοχεύει στη διδασκαλία όχι μόνο της γνώσης, αλλά και της αγάπης για την ελευθερία και του σεβασμού προς τη ζωή, κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την επίσκεψη στα παντός είδους εκθετήρια – φυλακές, αλλά μέσα από την ορθή ενημέρωση σχετικά με τα άγρια ζώα και το φυσικό τους περιβάλλον. Γιατί η φύση έχει ανάγκη από αληθινά καταφύγια άγριας ζωής, και η Παιδεία από καταφύγια σωστής πληροφόρησης, αδιάβλητης κριτικής σκέψης και ηθικής.

με την ελπίδα για “ευήκοα ώτα”,

με όλη μας την αγάπη για τη ζωή, για τη φύση, για τα ζώα και τα παιδιά,

με την προσδοκία ενός καλύτερου κόσμου

και με απεριόριστη εκτίμηση για το λειτούργημα που επιτελείτε,

Πρωτοβουλία Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών

Email επικοινωνίας freedolphinsgr@gmail.com.

πηγή

Αποσυνδεδεμένος Incognito

  • Addicted
  • ******
  • Μηνύματα: 2810
  • Φύλο: Γυναίκα
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #49 στις: Δεκέμβριος 08, 2013, 02:02:51 πμ »
Καλό, δεν πάμε και να το μοιράσουμε απ'έξω?

Αποσυνδεδεμένος foxy vegan

  • Διαχειρίστρια
  • Addicted
  • *****
  • Μηνύματα: 8566
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Ανθρωποι-Ζωα-Περιβαλλον: Ειμαστε ΕΝΑ
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #50 στις: Δεκέμβριος 08, 2013, 10:46:23 πμ »
 thumbsup
Σεξισμός=Ρατσισμός=Σπισισμός
No one is free when others are oppressed.

Αποσυνδεδεμένος antwnia

  • Sr. Member
  • ****
  • Μηνύματα: 411
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #51 στις: Δεκέμβριος 08, 2013, 01:05:06 μμ »
Καλό, δεν πάμε και να το μοιράσουμε απ'έξω?
+1
(αν και η έκτασή του ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες να διαβαστεί από τους χαρωπούς επισκέπτες.. 1 πανό και η ζωντανή απεύθυνση έχουν, εξίσου, την ίδια δυναμική.. αρκεί να γίνονται και να μην μένουν στα όρια της σκέψης!!  >:( )

Αποσυνδεδεμένος Incognito

  • Addicted
  • ******
  • Μηνύματα: 2810
  • Φύλο: Γυναίκα
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #52 στις: Δεκέμβριος 08, 2013, 08:14:15 μμ »
Ναι είναι τεράστιο μπορούν να απομονωθούν λίγα κομμάτια βέβαια και να γίνουν 3-4 παράγραφοι, διαβάζεται πιο εύκολα. Αν οργανωθεί και προωθηθεί θα έχει συμμετοχή.

Αποσυνδεδεμένος Agriokoniklos

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 187
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #53 στις: Δεκέμβριος 09, 2013, 08:37:53 πμ »
Το διάβασα πολύ γρήγορα με πηδηματάκια.
Μου φάνηκε ευανάγνωστο,προσεγμένο γενικά,χωρίς πολλές προσωποποιημένες επιθέσεις.

2 παρατηρήσεις.

1)"προϊόν συστηματικής μελέτης (με τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων)".

Το βρίσκω προβληματικό σε σχέση με αυτά που θέλω για 3 λόγους.

α)Χρησιμοποιείται η"αυθεντία".

Πολύ περιληπτικά,η"χρήση"και η δύναμη που δίνεται απο το κοινό στις"αυθεντίες",συμβάλλει στη θρησκευτικά αποδεχόμενη αιχμαλωσία των ανθρώπινων ζώων,στον κοινωνικό κατακερματισμό,στην"ανυπέρβλητη"συντήρηση της άγνοιας,λόγω αναλυτικής ενασχόλησης"ειδικών" πάνω σε Χ αντικείμενο,κάτι που δεν είναι χρονικά επιτρεπτό σε"ανειδίκευτα"άτομα(εδώ μούγκα για την καθολικά ολιστική αλληλεπίδραση των παραγόντων(π.χ. στην τροφή)που έρχεται σε αντιδιαστολή με τη συντηρούμενη άγνοια της"επιστήμης",η οποία παρατηρεί"απομωνομένους"παράγοντες ή παράγοντες εκτός περιβάλλοντος και σε καμία περίπτωση το"όλο",που γνωρίζει η φύση και το ασυνείδητο.).

Πνευματική(διαισθητική ή δε γνωρίζω πως αλλιώς)ανάπτυξη μη ορατή,παρατήρηση μέσω εργαλείων μονάχα με αποτελέσματα που συντηρούν τη σκλαβιά.

2)"ζήτημα ανθρώπινης ευθύνης και ηθικής".
Εξίσου προβληματική κίνηση. (προσθήκη εκ'των υστέρων,"ευθύνη"=παρακάλι και βούρδουλας για κάτι που είναι τόσο ενήλικο"χαρακτηριστικό"όσο και ανύπαρκτο.Η φαντασία στην εξουσία,με αρνητική έννοια)
α)Έτσι όπως εννοώ την ηθική=χειροπέδες.(γράφω σεντόνια και είπα να το μετριάσω,αν είναι επιθυμητή η ανάπτυξη του γιατί,το κάνω)Υποκειμενική ερμηνεία που να καταλήγει σε"αλτρουϊσμό"ακόμη δεν έχω συναντήσει.Ζητάμε κοινωνικά κλουβιά για μένα.

β)Οι άνθρωποι εκβιάζονται μέσα στις όποιες σχέσεις τους(ειδικά τις αδύναμες),χρησιμοποιώντας το εργαλείο"ηθική",ώστε να πιέσουν προς μια κατεύθυνση,χωρίς να γνωρίζουν τις αιτίες που ακόμη οι γύρω τους δεν το πράττουν.
Καταπίεση=ασθένεια για μένα.Ο βασανισμός(ανθρωπίνων και μη,ζώων)απο την άλλη,πάλι σε ασθένεια οδηγεί,οπότε,όσο δεν έχουμε σχέσεις ουσίας,αυτό πιθανότατα θα συνεχίσει.Η κατανόηση παίζει να αλλάξει την κατάσταση.

Στην παρούσα φάση,αυτό που βλέπω είναι,μικροκοινωνίες να"σπάνε"ή να κανιβαλίζουν εσωτερικά,όταν υπάρχει ενεργοποίηση του ηθικού μοχλού πίεσης.

Ξεχωριστές ζωές=ξεχωριστή κατ'άτομο,βοηθητική συμβολή,σε επιθυμητή αλλαγή.

Το βρισίδι(το έχω δοκιμάσει πολλές φορές,κυρίως ασυνείδητα αν όχι εξ'ολοκλήρου ασυνείδητα)δεν έχω δεί μέχρι στιγμής να φέρνει ευχάριστα αποτελέσματα,όταν γινόταν πράξη αυτό που ζητούσα,το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που επιθυμούσα και όταν εγώ έκανα κάτι άσχημο και ασυνείδητο,υπήρχε πίεση και φθορά πάνω μου,ώστε να πράξω το"σωστό",μόνο που ήξερα κάποιους λόγους που με σταματούσαν καθώς και συναντούσα,ή φοβόμουν,άρνηση για συγκεκριμένη βοήθεια απο το περιβάλλον.
Νομίζω ζητάμε,χωρίς να δίνουμε κάτι αντίστοιχο.Δεν το εννοώ με θρησκόληπτη μορφή φιλανθρωπίας,αλλά με τη μορφή κυρίως,μιας υπαρκτής,ορατής,προσβάσιμης εναλλακτικής σε κοινοτική ή και ατομική μορφή.


Αποσυνδεδεμένος Incognito

  • Addicted
  • ******
  • Μηνύματα: 2810
  • Φύλο: Γυναίκα
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #54 στις: Δεκέμβριος 09, 2013, 10:28:54 πμ »
Καλά τα λες, γράφει και άλλα περίεργα το κείμενο όπως αυτό για ζώα συντροφιάς (η εξημέρωση είναι εξελικτική διαδικασία wtf?), αλλά άμα σκεφτείς από ποιους γράφτηκε και σε ποιους απευθύνεται...

Αποσυνδεδεμένος foxy vegan

  • Διαχειρίστρια
  • Addicted
  • *****
  • Μηνύματα: 8566
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Ανθρωποι-Ζωα-Περιβαλλον: Ειμαστε ΕΝΑ
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #55 στις: Ιανουάριος 08, 2014, 11:56:21 μμ »
Δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=408176
Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ

Την «πίσω πόρτα» στον νόμο 4039/ 2012, που απαγόρευσε τις παραστάσεις με ζώα στη χώρα μας, επιχειρεί να ανοίξει η κυβέρνηση με τροπολογία που αναμένεται να κατατεθεί αύριο στη Βουλή. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των οικολογικών οργανώσεων της χώρας μας, χωρίς καμιά διαβούλευση επιχειρούν να περάσουν την τροπολογία, που αναφέρει ότι εξαιρούνται οι ζωολογικοί κήποι από αυτόν τον νόμο, αν οι παραστάσεις είναι «εκπαιδευτικές».

Οπως αναφέρουν οι εκπρόσωποι των οικολογικών οργανώσεων, ο νόμος 4039/2012 ήταν μια μεγάλη επιτυχία για τον φιλοζωικό κόσμο και για τον τερματισμό της εκμετάλλευσης των άγριων ζώων, καθώς αυτός έκλεισε την πόρτα για το τσίρκο στην Ελλάδα και αυτόματα κατέστησε παράνομες και τις παραστάσεις με δελφίνια στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο.

Οπως καταγγέλλεται στις 30/01/2013, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ανάρτησε τις τροπολογίες του Ν.4039/2012 σε δημόσια διαβούλευση. Και στις 19/12/2013 αυτές οι τροπολογίες έφτασαν στη Βουλή. Με την τροπολογία του άρθρου 13, χωρίς ουδέποτε αυτό να έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, το υπουργείο αποφάσισε να επιτρέψει τις παραστάσεις με ζώα στους χώρους ζωολογικών κήπων!

Και εύλογα αναρωτιέται κανείς: Ποιος καθορίζει την εκπαιδευτική σημασία παραστάσεων με άγρια ζώα που εκτελούνται σε ζωολογικούς κήπους; Από πού υποκινήθηκε και ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετεί η τροπολογία αυτή;
Οι εκπρόσωποι των οικολογικών οργανώσεων http://filikaki-blog. blogspot.gr/2013 /07/blog-post_8. html κάνουν λόγο για σκανδαλώδη τροπολογία με σκοπό να εξυπηρετηθούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που σχετίζονται με την παράνομη εκμετάλλευση των ζώων στη χώρα μας και επισημαίνουν ότι αυτή η δυσάρεστη εξέλιξη θα προκαλέσει διεθνώς αρνητικές αντιδράσεις για τη χώρα μας.

Με κοινή επιστολή προς το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και τους αρμόδιους βουλευτές, η ομάδα πολιτών «Πρωτοβουλία Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών», η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία, η οργάνωση «Δράση για την Αγρια Ζωή», και το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος», εκφράζουν την εντονότατη αντίθεσή τους στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο.

Στην επιστολή τους αναφέρουν, μεταξύ άλλων: «Η κατάργηση των παραστάσεων με ζώα στην Ελλάδα χαιρετίστηκε από ολόκληρο τον κόσμο και συνέβαλε στην αναβάθμιση της εικόνας της χώρας μας προς το εξωτερικό, ως δείγμα υψηλού πολιτιστικού επιπέδου. Η εξαίρεση όμως που προτείνεται τώρα, μας πάει βήματα πίσω, καθώς όλα αυτά τα οποία καταδικάστηκαν και πολύ σωστά καταργήθηκαν, με το άρθρο 12 του Νόμου 4039/12, επιτρέπονται και πάλι μέσα στις εγκαταστάσεις κάποιων επιχειρήσεων, και συγκεκριμένα των ζωολογικών κήπων. Ετσι, λοιπόν, μέσα σε ένα ζωολογικό κήπο, άγρια ζώα όπως λιοντάρια, τίγρεις, δελφίνια, αρκούδες κ.λπ. όχι μόνο θα μπορούν νομίμως πλέον να συμμετέχουν σε παραστάσεις, αλλά οι παραστάσεις θα χαρακτηρίζονται επιπλέον ως "εκπαιδευτικές" ή "προγράμματα ευαισθητοποίησης"».

Οι οικολογικές οργανώσεις κάνουν έκκληση στους βουλευτές να μην επιτρέψουν να περάσει η συγκεκριμένη τροπολογία-ντροπή για τον πολιτισμό και τη χώρα μας.
Σεξισμός=Ρατσισμός=Σπισισμός
No one is free when others are oppressed.

Αποσυνδεδεμένος foxy vegan

  • Διαχειρίστρια
  • Addicted
  • *****
  • Μηνύματα: 8566
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Ανθρωποι-Ζωα-Περιβαλλον: Ειμαστε ΕΝΑ
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #56 στις: Ιανουάριος 15, 2014, 06:58:07 μμ »
Άντε και κάτι ευχάριστο!  thumbsup

Απέσυρε την τροπολογία για την νόμιμη λειτουργία τσίρκο με ζώα ο Τσαυτάρης

O υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αθανάσιος Τσαυτάρης, απέσυρε πριν από λίγο την διάταξη που εξαιρούσε τις παραστάσεις με ζώα σε αδειοδοτημένους ζωολογικούς κήπους η οποία άναβε το πράσινο φως στο παράνομο δελφινάριο του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου στα Σπάτα να λειτουργεί ενδεδυμένο με τον μανδύα της νομιμότητας.
Η σκληρή κριτικής που ασκήθηκε στον αρμόδιο υπουργό, τους φορείς και όλους εκείνους που με την φωτογραφική διάταξη ήθελαν να νομιμοποιήσουν με τον χαρακτηρισμό «θεραπευτικές» ή «εκπαιδευτικές» τις κωλοτούμπες που εξαναγκάζονται να κάνουν τα δελφίνια από τους εκπαιδεύτες τους προς όφελος της τσέπης του ιδιωκτήτης της επιχείρησης έπιασε τόπο. Και τη ερχόμενη Δευτέρα που θα ψηφιστεί κατ’ άρθρο το νομοσχέδιο αυτή η διάταξη δεν θα συμπεριλαμβάνεται.
Έστω και την τελευταία στιγμή η κοινή λογική και η ανάγκη για την ηθική διαχείριση των ζώων δεν λύγισαν μπροστά στα οικονομικά συμφέροντα.
Οι παραστάσεις του δελφιναρίου στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στα Σπάτα είναι ουσιαστικά και τυπικά παράνομες και πρέπει άμεσα να σταματήσουν και ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης που εμφανίζεται ως σωτήρας των άγριων ζώων που εκμεταλλεύεται πρέπει να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη.
Πρόκειται για μια σπουδαία νίκη του φιλοζωικού κινήματος στην Ελλάδα το οποίο τις τελευταίες μέρες εντός και εκτός Βουλή παλεύει για να αποδείξει το αυτονόητο. Ότι δηλαδή τα ζώα δεν έχουν αξία μόνο όταν τα εκμεταλλευόμαστε είναι βιολογικοί μας εταίροι και οφείλουμε να τα προστατεύουμε.

πηγή: www.zoosos.gr
Σεξισμός=Ρατσισμός=Σπισισμός
No one is free when others are oppressed.

Αποσυνδεδεμένος go vegan

  • Addicted
  • ******
  • Μηνύματα: 1039
  • Question authority!
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #57 στις: Ιανουάριος 15, 2014, 08:26:08 μμ »
πάλι καλά..

Αποσυνδεδεμένος elsa

  • Συντονίστρια
  • Addicted
  • *****
  • Μηνύματα: 6819
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Αποσυντονίστηκα...
    • elsa's blog
Απ: Δελφινάρια
« Απάντηση #58 στις: Ιανουάριος 15, 2014, 08:57:46 μμ »
Η σχετική εισήγηση της Χαράς Καφαντάρη:
http://www.youtube.com/watch?v=FW9LqfDa-ec&feature=youtu.be

Στην ουσία, είναι όλα τα επιχειρήματα της ΠΚΑΚ, όπως δόθηκαν σε όλους τους βουλευτές τις τελευταίες μέρες που έπεσε τρελό τρέξιμο, αλλά κάτι είναι και το ότι ακούγονται, με ονόματα παρακαλώ! (λέγε με Αττικό Ζωολογικό Πάρκο!

 

Copyright © χορτοφαγία: στάση ζωής