Γνώμη μου: Τα αδέσποτα σκυλιά που γίνονται επικίνδυνα όταν περνάς από κοντά τους είναι αυτά που έχουν ζήσει σε σπίτι και έχουν μάθει να δαγκώνουν, (οι αιτίες είναι πολλές) και αυτά που θα νοιώσουν στρίμωγμα και δεν βρίσκουν δρόμο διαφυγής. (σ αυτήν την περίπτωση ή θα αρχίσει να κλαίει ή θα ορμήσει.)
Από κει και πέρα, όπως έχω μάθει να κάνω, ας πούμε υποχωρήσεις, σε διάφορα πράγματα, έτσι κάνω αν δω και μια αγέλη σκύλων που μοιάζει αγριεμένη.
Όπως δεν τρέχω όσο θέλω με το αυτοκίνητο γιατί υπάρχουν κι άλλοι σ αυτή τη ζωή και δεν είμαι μόνος, όπως δεν περπατάω όπως θέλω για τον ίδιο λόγο, όπως δεν βγαίνω στο δρόμο πριν κοιτάξω για αυτοκίνητο, δεν φτύνω όπου θέλω δεν καπνίζω όπου θέλω κλπ κλπ κλπ.
Ετσι αν δω αγέλη σκύλων θα αλλάξω δρόμο, και το αποδέχομαι μια χαρά. Δεν υπάρχει περίπτωση να νοιώσω δυσάρεστα επειδή αναγκάστηκα να αλλάξω κατεύθυνση ή να κάνω μια παράκαμψη, ούτε υποτιμητικά που θα το κάνω για χάρη σκυλιών.
Οσο για κίνδυνο, ναι υπάρχει κίνδυνος, από σκυλιά (ο μικρότερος πιστεύω) από φίδια από αυτοκίνητα από μέλισσες από σφήκες (πριν μερικές μέρες με τσίμπησαν δυο σφήκες μαζί κάτω από τη μύτη και πρήστηκα και δεν ήταν να με βλέπει ανθρώπου μάτι). Ε τι να κάνω, προσπαθώ να προσέχω, και ζω με όλα τα ρίσκα που συνεπάγεται το οτι ζω.
Το θέμα είναι, τι διάθεση υπάρχει για προσαρμογή σε φυσικές καταστάσεις του περιβάλλοντος. Εγώ δεν δέχομαι να προσαρμοστώ πχ, σε περιβάλλον με καυσαέρια και στα τοξικά τρόφιμα.
