Μράβο βρε Aliena που θυμήθηκες τη Σητεία. Καλύτερα εκεί να βάλεις και τις άλλες αφίσες της Γιασμίν με τα γατάκια που λέει στειρωσέ μας. Όσο ήμουν εκεί δεν υπήρχε πρόβλημα με φόλες αλλά υπερπλυθησμός απο σκυλιά και γατιά γιατί η κτηνιατρική φροντίδα ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Βέβαια τα γατιά δεν είχαν πρόβλημα επιβίωσης μιας και τα ποντίκια αφθονούν στο πέριξ. Τα σκυλάκια όμως που δεν μπορούσαν να μπουν στην αγέλη που τρεφόταν απο τα εστιατόρια της παραλίας και δεν άφηναν άλλο μικρό να πλησιασει τη περιοχή τους, είχαν πρόβλημα.
Θυμάμαι την εποχή που ήταν ο πόλεμος στον περσικό κόλπο είχε έρθει ένα καράβι με κινέζους 2 μέρες για ανεφοδιασμό. Ξαφνικά εξαφανίστηκαν σχεδόν όλα τα αδέσποτα και τα ημιαδέσποτα(αυτά που είχαν σπίτι αλλά έβγαιναν βόλτα μόνα τους). όλοι στην πιάτσα συμπέραναν οτι κάτι είχε γίνει απο τους κινέζους. Που να ξέραμε τότε...
Δραματική ήταν η κατάσταση εκεί όχι με τα αδέσποτα αλλά με τα σκυλιά των κυνηγών και αυτά που τα έχουν αιωνίως δεμένα με ένα μέτρο αλυσίδα και τους πετάνε ένα ξεροκόματο. Το να προωθήσεις εκεί την υιοθεσία μάλλον κακό θα τους κάνεις. Μόνο τα μικρόσωμα περνάνε καλά, τα μεγάλα είναι καταδικασμένα τα περισσότερα.
Ηρθε μια μέρα ο αδερφός μου απο ένα χωριό, τα μέσα μουλιανά, που τον είχαν καλέσει για καζανέματα και έφερε μαζί του και ένα αδέσποτο μπόξερ που το πρόλαβε στο τσακ απο το ντουφέκι. Το πηγαίνανε λέει για ευθανασία γιατί ήταν άγριο επικίνδυνο και λυσασμένο.
Σας πληροφορώ ήταν υγιέστατο και φιλικότατο ο κτηνίατρος είπε οτι απλά το είχαν μουρλάνει στο ξύλο. Ενα χρόνο μετά που άρχισε να εμπιστεύεται τους ανθρώπους πάλι, έπαιζε ποδόσφαιρο με τα πιτσιρίκια της γειτονιάς.
Μήπως μπορούμε στην αφίσα να βάλουμε και τη λέξη βασανιστές; Το να έχεις ένα σκυλί δεμένο έφόρου ζωής είναι βασανιστήριο.
