ΕΠΙΣΗΜΟ είδος στον κατάλογο πουλιών της Ελλάδας σύμφωνα με τους ορνιθολόγους
Γεμίσαμε παπαγαλάκιαΤου ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Πληθαίνουν οι αποικίες των παπαγάλων στις γειτονιές της Αττικής, σε περιοχές της Πελοποννήσου, της Θεσσαλονίκης και των νησιών του Αιγαίου.
Οι περισσότεροι ανήκουν στο είδος «Δαχτυλιδολαίμης Ψιττακίσκος» (Psittacula krameri) ή «Πράσινος Παπαγάλος» σύμφωνα με τη νέα ονοματολογία της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας. Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, η εξάπλωσή του περιοριζόταν στα νότια της Ασιατικής ηπείρου και στην υποσαχάρια Αφρική, τώρα όμως αφθονεί σε πολλά πάρκα της πρωτεύουσας.
Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία συμπεριέλαβε πλέον το είδος στον επίσημο κατάλογο των πουλιών της Ελλάδας αφού φαίνεται ότι συντηρεί ένα βιώσιμο πληθυσμό στη χώρα μας εδώ και αρκετά χρόνια.
Τελευταία εμφανίζεται σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς και σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης (Βρετανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία κ.α.), σε ορισμένες από τις οποίες αναπαράγεται κιόλας. Μια και δεν είναι τυπικά μεταναστευτικό πουλί, θεωρείται αδύνατη η έλευσή του από τις τροπικές περιοχές μέσω μεταναστευτικών κινήσεων.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ως «ζώο συντροφιάς» οι ελεύθεροι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί του προήλθαν από τυχαίες ή και εσκεμμένες απελευθερώσεις αιχμαλωτισμένων πουλιών.Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Λατσούδη «οι παπαγάλοι αυτοί έχουν αρχίσει να έχουν τακτική παρουσία στην Ελλάδα τα τελευταία περίπου 15 χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του '90, με ολόκληρα σμήνη να παρατηρούνται σε ορισμένες περιοχές της χώρας, ιδιαίτερα αστικές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της περιοχής της Γλυφάδας, της Φιλοθέης και τελευταία του «Πύργου Βασιλίσσης» στην Αττική όπου μπορεί κάποιος κατά καιρούς να δει σμήνη που αποτελούνται από 80 έως 100 πουλιά. Εξάλλου τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί επιτυχείς αναπαραγωγικές προσπάθειες του είδους στο Ψυχικό, στη Φιλοθέη και στη Θεσσαλονίκη».
Η Γλυφάδα Αττικής είναι από τις πρώτες περιοχές όπου άρχισαν να παρατηρούνται σμήνη τέτοιων πουλιών. Τότε βρισκόταν δίπλα το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας (Αεροδρόμιο Ελληνικού). Αυτό ίσως δικαιολογεί τις υποθέσεις ανθρώπων που χαρακτηρίζουν τους ελεύθερους παπαγάλους δραπέτες από υγειονομικές καραντίνες που λειτουργούσαν στο πλαίσιο του διεθνούς εμπορίου των πουλιών.
Το είδος Psittacula krameri έχει παρατηρηθεί σε μεγάλο μέρος της παράκτιας και πυκνοκατοικημένης περιοχής της χώρας και ιδιαίτερα στο λεκανοπέδιο της Αττικής (τόσο στα πάρκα του κέντρου της πόλης όσο και στα προάστια), σε άλλες περιοχές της Αττικής όπως η Αρτέμιδα και η Σκάλα Ωρωπού, μέρη της βόρειας Πελοποννήσου καθώς επίσης και στη Θεσσαλονίκη και σε πολλά νησιά του Αιγαίου, ιδιαίτερα στα Δωδεκάνησα.
Οι μεγάλοι αριθμοί τέτοιων πουλιών στην περιοχή της Φιλοθέης οδήγησε και σε μια πρώτη ενέργεια για τη διευκόλυνση της διασποράς και παραμονής του είδους στην περιοχή. Συγκεκριμένα, το 1997 το Γυμνάσιο της Σχολής Μωραΐτη σε συνεργασία με τον Δήμο Φιλοθέης εγκατέστησαν έξι ξύλινες τεχνητές φωλιές στα δέντρα ευκαλύπτων της ρεματιάς Φιλοθέης. Οι φωλιές σύντομα χρησιμοποιήθηκαν από τα πουλιά, τουλάχιστον ως καταφύγια.
Περιστασιακή αναπαραγωγή«Το είδος φαίνεται να διασπείρεται σταδιακά αναζητώντας κατάλληλες περιοχές διαβίωσης. Ενδιάμεσα μπορεί να χρησιμοποιεί προσωρινούς σταθμούς, τους οποίους εγκαταλείπει εάν δεν είναι οι πλέον κατάλληλοι. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι μάλλον η περιστασιακή αναπαραγωγική προσπάθεια ενός ζεύγους Δαχτυλιδολαίμηδων Ψιττακίσκων σε μια από τις ελάχιστες δενδρώδεις συστάδες του νησιού Πάρος των Κυκλάδων από τον Μαρτίνο Γκέτλιχ, ο οποίος δεν παρατήρησε τα πουλιά σε κατοπινές επισκέψεις του στο νησί. Ο ίδιος πιθανολογεί ότι το είδος κάνει μια προσπάθεια διασποράς και εφόσον είναι επιτυχής σε μια περιοχή, παραμένει. Αλλιώς, συνεχίζει την επέκτασή του, δοκιμάζοντας την τύχη του παραπέρα. Κάπως έτσι δικαιολογεί και τη διασπορά του είδους στις αραβικές χώρες, όπου εργάζεται ως μελετητής».
Σε ό,τι αφορά τις διατροφικές συνήθειες, το εξωτικό αυτό πουλί τρέφεται με διάφορους καρπούς των πάρκων και μεγάλων κήπων, όπως είναι οι «χουρμάδες» φοινικοειδών και ιδιαίτερα του Φοίνικα των Καναρίων (Phoenix canariensis) που είναι το πιο διαδεδομένο στους κήπους της Ελλάδας και οι καρποί του εξωτικού (Κίνα) καλλωπιστικού δέντρου Μελία (Melia azedarach). Πολύ διαδεδομένη είναι η αναζήτηση τροφής στα Κυπαρίσσια (Cupressus sempervirens). Τα πουλιά φαίνεται να τρώνε τα σποράκια που περιέχουν τα κυπαρισσόμηλα αφού ουσιαστικά δεν καταναλώνεται το ξυλώδες μέρος. Εχουν επίσης παρατηρηθεί να τρώνε τους σπόρους ώριμων νερατζιών (Citrus aurantium -του επίσης εξωτικού καλλωπιστικού δέντρου από τις Ινδίες-Βιρμανία), αμύγδαλων (Prunus dulcis) και κελυφωτών φιστικιών (Pistacia vera).
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/03/2008
