ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΚΟΜΗ; ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΤΟΥ ΕΥ-ΖΗΝ:
Και μεθούν...... και παίζουν και κάνουν έρωτα. Γιατί έτσι τους αρέσει. Δεν μιλάμε για τους ανθρώπους, αλλά για τα ζώα, μικρά και μεγάλα, τουλάχιστον όπως τα είδε ο Τζόναθαν Μπάλκομπ στο βιβλίο του "Ηδονικό βασίλειο". Ο βιολόγος εξετάζει τις ομοιότητες ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα από μια ασυνήθιστη μεριά: πώς γλεντάνε τη ζωή τους τα διάφορα είδη. Και δίνει χιλιάδες παραδείγματα ζώων τα οποία νιώθουν συναισθήματα που μοιάζουν με τα ανθρώπινα, όπως η ευτυχία - κάτι που άλλωστε το είχαν παρατηρήσει και πεφωτισμένοι της επιστήμης της Βιολογίας όπως ο Δαρβίνος.
Το συμπέρασμα...
... είναι πως τα ζώα μοιάζουν με εμάς περισσότερο από όσο κολακευόμαστε να νομίζουμε. "Κι αν τα ζώα αισθάνονται και αυτά", λέει ο Μπάλκομπ, "τότε έχουμε μια διαφορετική ευθύνη απέναντί τους". Ο Μπάλκομπ δείχνει πως, όπως οι άνθρωποι, πολλά ζώα νιώθουν και αυτά χαρά, ευτυχία, νοσταλγία, πλήξη και αγάπη - κάτι που ασφαλώς δεν είναι άγνωστο σε όσους έχουν σκύλο ή γάτα. Ομως, ο συγγραφέας πηγαίνει ακόμη παραπέρα, σε μια σειρά από πλάσματα, όπως τα οστρακόδερμα και τα έντομα, που δεν μπορούσαμε να υποψιαστούμε ότι διαθέτουν και αυτά συναισθηματικό κόσμο. Πολλά ψάρια, πτηνά και ασπόνδυλα είναι ευαίσθητα στο άγγιγμα και αποφεύγουν τις επώδυνες καταστάσεις. Οι ασβοί, οι πίθηκοι και τα αιλουροειδή επιζητούν τη σωματική επαφή. Οι τάρανδοι, λέει ο Μπάλκομπ, τρώνε παραισθησιογόνα μανιτάρια έτσι για το κέφι τους και όχι τόσο για να τραφούν. Αν και παραδέχεται πως είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί ότι τα ζώα νιώθουν ηδονή, οι εκφράσεις που παίρνει το πρόσωπό τους κατά τη σεξουαλική πράξη μοιάζουν πολύ με τις ανθρώπινες.
Ο Μπάλκομπ...
... υποστηρίζει ότι, εκτός από τους ανθρώπους, πολλά άλλα ζωικά είδη κάνουν έρωτα για το κέφι τους, αυνανίζονται ή έχουν ομοφυλοφιλικές επαφές. Λέει ότι περισσότερα από 300 είδη σπονδυλωτών επιδίδονται σε ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες (καμηλοπαρδάλεις, γλάροι, μπονόμπο), ενώ άλλα είδη ενδίδουν συχνά στην αυτοερωτική ικανοποίηση (νυχτερίδες, τρωκτικά). H εργασία του Μπάλκομπ αποτελεί ένα κατηγορητήριο κατά των επιστημόνων που παρουσιάζουν τα ζώα ως πλάσματα που δεν έχουν την ικανότητα να απολαύσουν τη ζωή - και που, συνεπώς, όταν τα σκοτώνουμε είναι σαν να τους κάνουμε χάρη. Ομως, αν τα ζώα είναι σε θέση να νιώθουν πόνο και ηδονή, τότε αξίζουν μια πιο "ανθρώπινη" συμπεριφορά εκ μέρους μας.
Τα ταπεινότερα...
... πλάσματα του ζωικού βασιλείου, ακόμη κι αυτά, αναβαθμίζονται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του Μπάλκομπ. Κι όποιος το διαβάσει, είτε συμφωνήσει μαζί του είτε όχι, την επόμενη φορά σίγουρα θα κοιτάξει με διαφορετική ματιά τον αχνιστό αστακό μέσα στο πιάτο του. Μήπως είχε και αυτός δικαίωμα στην ελευθερία και σε μια ευτυχισμένη ζωή, όπως ακριβώς ο άνθρωπος που σκύβει από πάνω του; Καλή όρεξη......................
Αρθρο του Ρούσσου Βρανά
"Τα Νέα" / 18 Αυγούστου 2006
http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18616&m=N51&aa=3 ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΜΤ!!!! ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΕΛΕΟΣ!