vegan συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει αυτό το θέμα με τους βιαστές (και κατά γενική ομολογία δεν είμαι χαζή).
Eγώ πάλι δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μη βλέπει τη σχέση αυτή. Οι διαφορές είναι πολύ λίγες και στις δυο περιπτώσεις, οι ομοιότητες πολλές, ενώ τα επιχειρήματα είναι και στις δυο περιπτώσεις ακριβώς τα ίδια. Τα ΔτΖ με τον φεμινισμό δεν είναι τυχαία συγγενικές φιλοσοφίες και κινήματα.
Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι εσύ και άτομα σαν και σένα έχουν διαλύσει ζωές και ζωές, χρόνια και χρόνια, ανθρώπων που γίνονται ζωντανοί κάδοι απορριμμάτων για τις ανεπιθύμητες γέννες.
Επειδή αναφέρθηκες σε εμένα προσωπικά, εγώ αν και επιχειρηματολογώ υπέρ, δεν έχω δηλώσει ποτέ πως είμαι κατά της στείρωσης. Όπως δεν έχω δηλώσει και ποτέ πως είμαι υπέρ αυτής. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το θέμα είναι πολύ πιο βαθύ από ένα "υπέρ" ή ένα "κατά". Σίγουρα,
γενικά είμαι κατά της στείρωσης. Είχα γράψει μερικά πάνω στο θέμα, στα σχόλια που έκανα στο κείμενο "Αποστειρωμένα ζώα - Στειρωμένη ζωή" στο blog μου
http://antispe-gr.blogspot.com/2009/03/blog-post.html αν σε ενδιαφέρει να τα δεις.
Αν τώρα καταστράφηκαν ζωές όπως αναφέρεις, δεν πίεσα ούτε εγώ ούτε κάποιος άλλος, ούτε εσένα ούτε κανέναν να ασχοληθεί με τα ζώα το δρόμου. Δικαίωμα και επιλογή αυτών των ανθρώπων ήταν, δεν τους φταίει κανείς. Το να φταίνε άλλοι πάντα είναι πολύ εύκολο.
Αλλιώς είσαι σημαντικότατο μέρος του προβλήματος.
Σήμερα μέρος ενός ευρύτερου προβλήματος είμαστε όλοι με την παρουσία μας και μόνο.
Και όχι, το φαγητό δεν ήταν ποτέ αρκετό - δεν μιλάμε για 5-10 ζώα μιλάμε για 50-100. Πρέπει να καταλάβεις ότι μπορείς να βάλεις νερό στο κρασί σου και να δεις τους αριθμούς και τη μεγάλη εικόνα.
Δεν είναι θέμα νερώματος, ούτε είμαι απόλυτος προσωπικά πουθενά. Εδώ θα μπορούσα να σου πω κλισέ απαντήσεις του στυλ "αν δεν είχες να τα ταΐσεις και το ήθελες τόσο πολύ να πήγαινες να κλέψεις". Δεν το κάνω, αλλά καταλαβαίνεις νομίζω τη λογική.
Ποιος έχει το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται την ευαισθησία μου? Ποιος σου δίνει αυτό το δικαίωμα?
Αν μπορείς να νιώσεις έστω και λίγη συμπόνοια για τα ζώα και την ανάγκη τους να αναπαραχθούν τότε γιατί δεν μπορείς να νιώσεις λίγη συμπόνοια για ανθρώπους που είναι πιο άτυχοι από εσένα, αυτούς που έχουν την ατυχία να φοβούνται να βγουν από το σπίτι τους γιατί θα συναντήσουν κι άλλα δύο πληγωμένα και διαλυμένα ζώα που θέλουν ψυχή, χρόνο, ξενύχτι, ξεβόλεμα, παρακάλι, και χρήμα για να γίνουν καλά (αν γίνουν).
Δεν μπορείς να καταλάβεις ένα πράγμα: τον πόνο κάποιου που δεν μαζεύει ένα περιστέρι ή ένα σκύλο την εβδομάδα, αλλά ΔΕΚΑΔΕΣ.
Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι εσύ και άτομα σαν και σένα έχουν διαλύσει ζωές και ζωές, χρόνια και χρόνια, ανθρώπων που γίνονται ζωντανοί κάδοι απορριμμάτων για τις ανεπιθύμητες γέννες.
Για να είμαι ειλικρινής με εκπλήσσεις πολύ με αυτά που γράφεις. Kαι από όσο έχω δει και θυμάμαι, δεν έχεις γράψει ποτέ ξανά σε αυτό το ύφος, γιαυτό και μου κάνει τόσο πολύ εντύπωση. Κάνεις μια πολυ δυνατή έκκληση στο επιθυμητικό, παρουσιάζοντας επανειλημμένα σαν θύματα της κατάστασης αυτής τον κόσμο που ασχολείται με το θέμα και επικεντρώνεσαι εκεί. Ξαφνικά τα θύματα δηλαδή είναι οι φιλόζωοι, όχι τα ζώα; Αντιλαμβάνομαι από αυτά που λες ότι έχεις περάσει πολλά Δεινομάχη, αλλά αυτά όλα που λες είναι αδιάφορα. Όχι με την έννοια “του δε με νοιάζει”, αλλά με την έννοια του δεν έχουν σχέση με το θέμα. Εν τέλει, ούτε σε εσένα, ούτε σε εμένα ούτε σε κανένα δε μας έβαλε κανείς το μαχαίρι στο λαιμό να ασχοληθούμε με τα ζώα. Ο καθένας το επέλεξε μόνος, για τους δικούς του λόγους και άξιος της μοίρας του είναι. Αλλά μη βγαίνουν και οι άνθρωποι τα θύματα της υπόθεσης, νομίζω είναι too much.
Επίσης, καταλαβαίνω απόλυτα πως είσαι συναισθηματικά φορτισμένη με το όλο θέμα, αλλά γνωρίζεις και η ίδια πολύ καλά ότι υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν πέραν του συναισθήματος. Μπορεί να σε πνίγει, αλλά λύση ουσιαστική δε δίνει αυτή η προσέγγιση. Κάποιοι είναι πολύ του συναισθήματος και πείθονται, άλλοι λίγο, άλλοι ακούν τη λέξη συναίσθημα και γελάνε. Για παράδειγμα, έχω βαρεθεί να ακούω ατάκες του στυλ “είδα το earthlings και τρελάθηκα, δε μπορούσα να φάω κρέας για μια βδομάδα”. Σε αυτούς από ότι φαίνεται το συναίσθημα κρατάει μια βδομάδα. Μετά επικρατεί η συνήθεια, η βαρεμάρα, το βόλεμα, όπως θέλεις πες το. Γιαυτό και πρέπει να γίνεται αλλού η επιχειρηματολογία, εκτός βέβαια αν είσαι σίγουρος/η πως το συναισθηματικό σε αυτόν τον άνθρωπο είναι αρκετά δυνατό για να τον αλλάξει οριστικά. Το θέμα είναι να καταλήξεις πως κάτι πρέπει να συμβαίνει ή να μη συμβαίνει, όχι επειδή χαλάει την αισθητική μας ή τον συναισθηματικό μας κόσμο, αλλά επειδή η λογική το υποβάλλει.
Ποιος έχει το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται την ευαισθησία μου? Ποιος σου δίνει αυτό το δικαίωμα?
Με συγχωρείς, αλλά δικαιώματα οι ευαισθησίες δεν έχουν. Μπορείς να πεις αποκαλέσεις κάποιον που δε σε νοιώθει και δε σε κατανοεί αναίσθητο, κάφρο, κτλ, αλλά δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις για αυτό. Δηλαδή λες πως η ευαισθησία σου είναι αυτή που θεωρείς ότι σου δίνει εσένα το δικαίωμα να επιβάλλεσαι σε ένα ζώο ειδικά και ένα είδος γενικότερα με τον α ή β τρόπο (με στείρωση και ελεγχόμενο πληθυσμό εν προκειμένω); Εμένα δε καλύπτει αυτό σε καμία περίπτωση.
Γιατί δεν κάνετε αυτό που σας προσκάλεσε ο kiego? να ζήσετε μία εβδομάδα τη φρίκη καποιου που ασχολείται ενεργά με τα απόβλητα της φιλοσοφίας σας και να τα ξαναπούμε μετά. Να πάτε σε ένα σφαγείο να μαζέψετε φαγάκια. ή τι φαντάζεστε? ότι η πραγματικότητα μοιάζει με φωτογραφία από sanctuary? 10 αγελάδες και 5 φασιανοί, σχολεία που κάνουν επισκέψεις και paypal για συνδρομές?
Τα βιώματα του καθενός δεν μπορείς να τα ξέρεις και δε μπορείς λες τέτοια πράγματα. Και δε νομίζω πως τουλάχιστον εδώ μέσα, δεν έχουν εμπειρική επίγνωση αυτής της φρίκης όσοι πήραν θέση επί του θέματος.
Προσωπικά δεν θα μπω στην διαδικασία προσωπικών αντιπαραθέσεων όσο και να το θέλω λόγο παρόρμησης.Και αυτό γιατί δεν βλέπω να οδηγεί πουθενά με αποτέλεσμα να χαθεί η ουσία.
Χαίρομαι πραγματικά που το βλέπεις έτσι το θέμα.
Μέσα σε έναν γενικό κανόνα και αρχή για την ελευθερία και την ισότητα των ζώων δεν μπορούμε να βρούμε όλες τις λύσεις. Οχι τουλάχιστον σε αυτόν τον κόσμο. Και αν δεν αντιμετωπίσουμε πιο ρεαλιστικά κάποια ζητήματα δεν θα βρούμε πότε καμιά λύση.
Αυτό έχει ειπωθεί κατ επανάληψη. Ξέρετε τι μου θυμίζει; Μου θυμίζει τη λογική “η δεξιά είναι καταστροφική, άρα ψηφίζουμε πασοκ για να πέσει η δεξιά”. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές και τους συμβιμασμούς που κάνει στη ζωή του, αλλά είναι λάθος να διατυπώνονται αυτές προς τα έξω σαν το σωστό δρόμο. Αυτό που για κάποιους είναι ρεαλισμός, για άλλους είναι καθαρή ουτοπί. Μάλλον δεν βλέπουμε όλοι από τη ίδια γωνία, ούτε το ίδιο μακρυά. Αν τελικά οι μεν είναι γενναίοι ρεαλιστές ή παθητικοί κομφορμιστές και οι δε ανδρείοι οραματιστές ή απλά ανόητοι φαντασμένοι, αυτό η ιστορία θα το δείξει, εκ των προτέρων δεν μπορούμε να πούμε τίποτα. Εγώ πάντως με τη ίδια λογική που δε ψηφίζω πασοκ για να πέσει η δεξιά, με την ίδια λογική που προτιμώ να μείνω νηστικός από το να φάω ένα φαΐ που περιέχει έστω και ελάχιστο τυρί, με αυτή τη λογική προσπαθώ να λειτουργώ πάντα και παντού. Αν τώρα κάποιοι πιστεύουν πως αυτό είναι εγωισμός ή ό,τι άλλο, δικαίωμα τους είναι και δε μπορώ να κάνω κάτι γιαυτό. Αλλά τα παραπάνω δείχνουν πως αυτή η αντιπαράθεση έχει πολύ βαθύτερες ρίζες,οι που απλά στο θέμα της στείρωσης γίνονται εμφανείς.
