Με γοργούς ρυθμούς προχωρά η εξαφάνιση μεγάλων θηλαστικών στο 80% της επιφάνειας του πλανήτη. Κύρια αιτία της τάσης αυτής είναι πλειάδα ανθρώπινων δραστηριοτήτων, όπως το κυνήγι.
Εξετάζοντας αρχεία από το 1500 μ.Χ. και μετά, Αμερικανοί ερευνητές βρήκαν ότι τουλάχιστον το 35% των θηλαστικών που ζυγίζουν πάνω από 20 κιλά, εκλείπουν με υψηλούς ρυθμούς. Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου του Πρίνστον με τη συνδρομή της αμερικανικής WWF, αναφέρεται στην ανάληψη μέτρων προστασίας για τα ζώα που εκλείπουν λόγω του ανθρώπινου κυνηγιού.
«Ενδεχομένως, το πιο εντυπωσιακό εύρημα της έρευνας είναι, ότι οι 109 τοποθεσίες της γης στις οποίες τα μεγάλα θηλαστικά διατηρούνται από το 1500 μ.Χ., είναι είτε μικρές είτε μη προσεγγίσιμες από τον άνθρωπο», λέει χαρακτηριστικά ο Τζον Μόρισον, διευθυντής της αμερικανικής WWF για τη συντήρηση της πανίδας.
Ζήτημα οικολογικής ισορροπίας
Οι ερευνητές σύγκριναν τα 263 είδη μεγάλων θηλαστικών με την διανομή τους στο οικοσύστημα πριν από 500 χρόνια. Τα είδη που υπέφεραν τις μεγαλύτερες απώλειες ήταν οι τίγρεις, οι λεοπαρδάλεις, τα λιοντάρια, ο αμερικανός βίσονας, το ελάφι και οι λύκοι.
Γεωγραφικά, η περιοχή της Αυστραλασίας διατηρεί το 68% των μεγάλων θηλαστικών της, την ίδια στιγμή που η νοτιοανατολική Ασία διατηρεί το 1% της πανίδας που υπήρχε στην περιοχή, το 1500 μ.Χ. Οι επιστήμονες εξηγούν τους λόγους που τα μεγάλα θηλαστικά συμβάλουν τα μέγιστα στην ισορροπία του οικοσυστήματος.
«Τα μεγάλα σαρκοβόρα ζώα συχνά διαμορφώνουν τον αριθμό, την διανομή, ακόμα και την συμπεριφορά της λείας τους. Λειτουργούν σαν 'οικολόγοι μηχανικοί' με το να αλλάζουν τη δομή, τη σύνθεση των ειδών αλλά και της περιβάλλουσας χλωρίδας». Η σημασία της ύπαρξης των μεγάλων θηλαστικών έχει μεγάλη συνδρομή στην τροφική αλυσίδα, επισημαίνουν οι επιστήμονες.
Ο επικεφαλής ερευνητής της WWF, Έρικ Ντέρνσταϊν, εξέφρασε την ελπίδα του τα ευρήματα αυτής της έρευνας να αφυπνίσουν τους ανθρώπους σχετικά με την ισορροπία του οικοσυστήματος. «Πλέον, έχουμε τη δυνατότητα να εντοπίσουμε ποιες είναι οι περιοχές στις οποίες τα μεγάλα θηλαστικά εξακολουθούν να επιβιώνουν και να τα επανεντάξουμε σ' αυτές. Για παράδειγμα, με το να επιστρέψουμε τους λύκους στο Yellowstone, μπορούμε να επαναφέρουμε και αλλού ζωϊκά είδη, ενισχύοντας την οικολογική αλυσίδα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Ντέρνσταϊν.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από BBC News 
