Όταν αποφάσισα πριν αρκετά χρόνια να ασχοληθώ με τη διατροφή μου, βίωσα -αρχικά- μια υστερία γύρω μου και ένα βομβαρδισμό από ερεθίσματα για το "τι δεν πρέπει να μου λείψει", πράγμα που το θεωρώ και λίγο αστείο στο δυτικό κόσμο της αφθονίας που ζούμε, δε θα πάθουμε και τίποτα αν δεν πάρουμε όλες τις βιταμίνες και τα μέταλα και τα ιχνοστοιχεία μια μέρα, δεν είμαστε μη μου άπτου.
Η πρώτη μορφή που πήρε για μένα η έννοια της "σωστής διατροφής" ήταν μια σειρά από καταναγκασμούς σε φαγητά, συμπληρώματα διατροφής και νερό, το οποίο -μπορεί να ακούγεται χαζό- αλλά έπινα καταναγκαστικά νομίζοντας ότι κάνω καλό στην υγεία μου.
Τελικά κατάλαβα ότι το κλειδί ήταν ακριβώς το αντίθετο, η
λιτότητα, και όχι τι πρέπει, αλλά μάλλον τι
δεν πρέπει, και τι
δεν χρειαζόμαστε.
Αφού πέρασα και μια περίοδο που δοκίμασα και το άλλο άκρο, τη στέρηση, πιστεύω τώρα στην ισορροπία και την επαφή με το σώμα μας και τις πραγματικές του ανάγκες, αφενός δε θεωρώ ότι πρέπει να στερούμαι (αν και είναι προτιμότερο, μεταξύ των δύο άκρων), είναι καλό δηλαδή να ξέρουμε ποιες τροφές μας ωφελούν και να τις καταναλώνουμε - αλλά σε ένα βαθμό λογικό, όχι να παθαίνουμε νεύρωση με αυτό το πράγμα, και γενικά όπου ακούω καταναγκασμούς "πίνε νερό", "πάρε αυτό το συμπλήρωμα", με ενοχλεί πια. (Όπως και με το κρέας που η κυρίαρχη γραμμή από τους διατροφολόγους είναι "
πρέπει να τρώμε", λες και θα πάθει ο κ*#^ς μας άμα δεν πάρουμε αυτή την πρωτείνη)
Κάπως έτσι, και μιλάω βέβαια για τον εαυτό μου, γιατί φυσικά και ακούγεται χαζό να κάνει κάποιος οτιδήποτε καταναγκαστικά, και όμως είναι πολλοί αυτοί που λειτουργούν έτσι (όπως εγώ για παράδειγμα)... :
Τώρα όσον αφορά το νερό καθεαυτό, το βιβλίο που διάβασα για τη νηστειοθεραπεία με έπεισε ότι είναι βλαπτικό σε μεγάλες ποσότητες, δεν τα θυμάμαι τώρα ακριβώς -αν ενδιαφέρεται όμως κάποιος δε μου είναι δύσκολο να τα βρω κάποια στιγμή και να τα ποστάρω, πείτε μου αν θέλετε- τέλος πάντων απ' όσο θυμάμαι, με το πολύ νερό επηρεάζεται η χλωρίδα του εντέρου και γενικά τα κύτταρα δεν αναπνέουν καλά, κάτι τέτοιο πάρα πολύ χοντρικά, οι νεφροί κουράζονται και επίσης εμποδίζει την πέψη αν πιούμε πριν, κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά το φαγητό.
Καλό είναι να πίνουμε νερό, αλλά όσο διψάμε, όχι υπερβολές δηλαδή. Συμφωνώ πάντως σε αυτό που λές mazikeen για τα αναψυκτικά και το αλκοόλ, είναι περιπτώσεις που τοξινώνεται πολύ έντονα το σώμα. Το μέτρο είναι το κλειδί και να ακούμε το σώμα μας. Άλλες φορές χρειάζεται να πίνουμε και άλλες δεν είναι καλό.
